Νέα Υόρκη: Προσπερνώντας αυτούς που παρακολουθούν

Του Χριστόδουλου Αθανασάτου

Ως εικόνα, έχει εμπνεύσει ακόμη και φάρσες της Candid Camera: Να στηθούν δυο συννενοημένοι άνθρωποι σε ένα πεζοδρόμιο - ή ακόμη κι ένας - και να κοιτούν ψηλά.  Θεωρείται δεδομένο ότι ένας μεγάλος αριθμός διερχομένων θα κοιτάξει προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ κάποιοι που θα έχουν τον χρόνο, θα σταθούν κιόλας στο ίδιο σημείο.  Έχει τύχει σε όλους μας και κάποιες φορές... μείναμε με την απορία.

Το περασμένο Σάββατο, λοιπόν, έτυχε να διασχίζω την 5η Λεωφόρο στο Μανχάτταν.  Δεδομένης της ημέρας, της ώρας, της εποχής και των καιρικών συνθηκών, η Νέα Υόρκη έδειχνε αυτό που λέμε... "το πραγματικό της πρόσωπο": Παντού κόσμος στους δρόμους, ιδίως τουρίστες, οι οποίοι κυριολεκτικά κατέκλυαν τα πεζοδρόμια και τα μαγαζιά πέριξ του κέντρου. Μια εικόνα συνηθισμένη, η οποία - για τους πιο εκλεκτικούς - αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για βόλτα στο συγκεκριμένο δημοφιλές τμήμα της μεγαλούπολης.

Κατευθυνόμενος λοιπόν προς ένα γνωστό rooftop bar της 5ης Λεωφόρου, παρατήρησα ότι στο απέναντι πεζοδρόμιο υπήρχε συγκεντρωμένος κόσμος σε πολλά σημεία και κοιτούσε προς το Empire State Building.  Για την ακρίβεια, παρακολουθούσε σχεδόν... με αγωνία.  Αντίθετα, στο πεζοδρόμιο που κινούμουν εγώ, η ζωή συνεχιζόταν κανονικά: Σχεδόν κανένας δεν σταματούσε.  Σκέφτηκα ότι απλώς θα κοιτάζουν το - ούτως ή άλλως - εντυπωσιακό κτίριο και δεν έδωσα βάση.  Προχώρησα.  Κάποια στιγμή είδα σταθμευμένο το βαν εξωτερικών μεταδόσεων - νομίζω - του NBC New York.  Απέναντί μου, κάμερες στημένες προς το Empire State.  Άρχισα να υποψιάζομαι ότι κάτι συμβαίνει.

"Τι κάνει αυτό το ελικόπτερο εκεί πάνω;", αναρωτήθηκαν από την παρέα μου, κι εκεί υπολόγισα ότι μάλλον υπάρχει κάτι... δραματικό.  Κάποια καταδίωξη, τηλεφώνημα για βόμβα, διάσωση, εκκένωση.  Πρακτικά δύσκολο όμως.  Λίγα τετράγωνα πιο πίσω και μόλις κάποια λεπτά νωρίτερα, είχα δει ότι υπήρχε κόσμος που ανέβαινε για ξενάγηση στο Empire.  Συνεπώς, πάλι δεν υπήρχε χρόνος για να αλλάξει άρδην το σκηνικό.

"Προβάλουν εικόνες ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση", είπε και μού έλυσε την απορία ο μοναδικός άνθρωπος που είχε στηθεί να παρακολουθήσει στην δική μου πλευρά του πεζοδρομίου.  Υπήρχαν κι άλλοι στημένοι, αλλά αυτοί δεν ενδιαφέρονταν για τα ζώα του Empire State: Περίμεναν υπομονετικά στην ουρά για ώρα προκειμένου να ανέβουν στο Rooftop.  Προτίμησα να μην περιμένω μαζί τους.  Για να είμαι ειλικρινής όμως, ούτε να απολαύσω το θέαμα είχα χρόνο.  Περπάτησα αντιστρόφως στο ίδιο πεζοδρόμιο και απλώς αναζήτησα άλλο μαγαζί.  Όπως έκαναν πολλοί διερχόμενοι και οδηγοί.  

Δυο μέρες αργότερα, είδα ότι οι προβολές στον τοίχο του Empire State Building έκαναν τον γύρο του κόσμου.  Θεωρήθηκαν μάλιστα ένα ξεχωριστό και εντυπωσιακό event.  Ίσως και να είναι έτσι.  Σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν κάτι κοινότυπο: Είχε το δικό του περιεχόμενο.

Τι νόημα είχε αυτή η εξιστόρηση; Τίποτε άλλο, από την επιβεβαίωση μιας αντιφατικής αλλά άκρως αληθινής κατάστασης: Σαν τουρίστας, εκτιμάς και "ρουφάς" καλύτερα τα ενδιαφέροντα - κρυμμένα ή φανερά - του τόπου που επισκέπτεσαι.  Σαν μόνιμος κάτοικος, πολλές φορές τα προσπερνάς.  Ήμουν και θα είμαι το ζωντανό παράδειγμα:Τρία χρόνια μόνιμος κάτοικος και δεν έχω πάει να δω το Άγαλμα της Ελευθερίας.  Πόσα αξιοθέατα και ενδιαφέροντα έψαχνα όμως παλαιότερα ως τουρίστας, είναι άλλη ιστορία.  Ή, για να μην πάμε μακριά: Ως φοιτητής στην Αθήνα, δεν πήγα καν να δω την Ακρόπολη. Το ανέβαλα συνεχώς γιατί ήμουν... δυο στάσεις με το μετρό. Αρκετά χρόνια αργότερα, αναζητώ ευκαιρία να πάω έστω και για λίγο να την επισκεφτώ.

Όλα αυτά, παρατηρώντας ένα δρώμενο που έκανε τον γύρο του κόσμου αλλά εγώ - και πολλοί άλλοι - προσπεράσαμε για να πιούμε εγκαίρως το ποτό μας.  Άλλωστε, οι φωτογραφίες που δημοσιεύω δεν είναι καν δικές μου.