Β. Κορωνάκης:«Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επιβιώσει...»

Κάνοντας τη δική του αυτοκριτική για το βιβλίο του, ο Β. Κορωνάκης έγραψε ότι ο αναγνώστης ίσως το βρει «άσχετο», «προκλητικό», «υβριστικό» ή «κακόβουλο», αλλά, όπως είπε, σκοπός του είναι να «κινητοποιήσει του πολίτες [...] να κερδίσουν πίσω την Ευρώπη».

Όπως υποστήριξε επιπλέον, στο βιβλίο του, «Η Ευρωπαική Ένωση πρέπει να επιβιώσει, διότι αν δεν συμβεί αυτό, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να την ξαναδημιουργήσουμε».



Περιέγραψε τον εαυτό του ως ισχυρό υποστηρικτή της Ευρώπης και ευρωφοβικό, αλλά όχι ευρωσκεπτικιστή: «Ένας Ευρωπαίος δεν μπορεί να είναι ευρωσκεπτικιστής. Η Ευρώπη είναι το σπίτι μας: πώς μπορεί να είναι κανείς εναντίον του οίκου του; Οι ευρωφοβικοί είναι εκείνοι, οι οποίοι δεν εμπιστεύονται την Ευρωπαϊκή διοίκηση...»

Αναφορικά με τη νομοθετική διαδικασία ανέφερε ότι, «Στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το μόνο νόμιμα εκλεγμένο σώμα από τον κόσμο είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο δεν έχει το δικαίωμα να νομοθετήσει. Μπορεί μόνο να εγκρίνει ή να απορρίψει τη νομοθεσία που εισάγει η [Ευρωπαϊκή] Επιτροπή, ένα σώμα μη εκλεγμένων διαχειριστών με καμμία ηθική ή δημοκρατική νομιμοποίηση». Υπογράμμισε επίσης, ότι όλοι οι νόμοι «αποφασίζονται πίσω από κλειστές πόρτες λίγων δημοσίων υπαλλήλων και των εκπροσώπων δύο ή τριών μεγάλων Κρατών-Μελών, τα επονομαζόμενα αφεντικά.»

Συγκρίνοντας την Ε.Ε. με τις Η.Π.Α., είπε ότι «Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια αληθινή Ένωση όπως οι ΗΠΑ, τίποτα δεν θα ήταν λάθος. Πράγματι, οι νόμοι στις Η.Π.Α. προτείνονται και εγκρίνονται από το Κογκρέσο και τη Σύγκλητο, δύο πολιτικά και δημοκρατικά εκλεγμένα σώματα από τους Αμερικανούς.»



Αναφερόμενος στο βιβλίο του σε δέκα περιπτώσεις «ενάντια του Ευρωπαϊκού Έργου», είπε ότι εντόπισε το εξής κρίσιμο στοιχείο σε όλες: «Ο κοινός παρανομαστής σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι εάν είχαν συμβεί σε οποιοδήποτε Κράτος-Μέλος ή στις Η.Π.Α., σε όλες τις περιπτώσεις, ορισμένοι άνθρωποι θα ήταν βαθειά στη φυλακή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει το δικαίωμα να παραβιάζει τον νόμο, επικαλούμενη «τις εξουσίες της που έχει στη διάθεση της», καθώς διατείνεται ότι ενεργεί «προς όφελος της υπηρεσίας», εξήγησε.

Αναφορικά με το αρχικό όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με το σήμερα, τόνισε ότι «Είναι πολύ μακριά από το όραμα των ιδρυτικών πατέρων της Ευρώπης», προσθέτοντας ότι «Ήταν το όνειρο για μια Ηνωμένη Ευρώπη, η οποία θα διασφάλιζε την ειρήνη, την ευημερία και την ελευθερία».

Εξηγώντας σε τι βαθμό οι ευρωπαϊκές αποφάσεις επηρεάζουν τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών, είπε ότι αυτό συμβαίνει «έως την τελευταία λεπτομέρεια»: «Οι ευρωπαϊκοί νόμοι υπό οποιαδήποτε μορφή, Συνθήκες, Κανονισμοί, ακόμα και Αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (νομολογία) είναι Κοινοτική Νομοθεσία και έχουν όλα ισχύ σε όλα τα κράτη-μέλη.»

Με άλλα λόγια, υπογράμμισε ότι «περισσότερα από 110.000 άρθρα της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας είναι όλα πάνω από την εθνική νομοθεσία και όλα τα εθνικά Συντάγματα», αναφέροντας παρ' όλα αυτά, «μία εξαίρεση»: «Τα άρθρα 1 και 20 του γερμανικού Συντάγματος είναι πάνω από τον Ευρωπαϊκό Νόμο. Γιατί; Έτσι!»

Συνεπώς, δεν προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι στο βιβλίο του, ο Β. Κορωνάκης συχνά παρομοιάζει την Ευρώπη με το μυθιστόρημα «Η Φάρμα των Ζώων» του Τζωρτζ Όργουελ, όπου «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα».

Αλλά ποιος ελέγχει εάν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά μεταξύ των ευρωπαϊκών Κρατών-Μελών; Ο ίδιος κατέστησε σαφές ότι «Δεν υπάρχει τέτοιος έλεγχος», διότι, όπως τόνισε, «Η Ευρωπαϊκή Ένωση διοικείται από έναν κλειστό κύκλο πολύ λίγων στελεχών της Επιτροπής, συν δύο ή τριών εκπροσώπων της γερμανικής Καγκελαρίας και του γαλλικού προεδρικού μεγάρου των Ηλυσίων και αυτό είναι όλο - αυτός ο κλειστός κύκλος αποφασίζει, θέτει σε ισχύ και ελέγχει τον εαυτό του.»

Πώς λοιπόν, μπορεί ένα Κράτος-Μέλος να προστατεύσει καλύτερα τα δικαιώματά του και να υποστηρίξει τα συμφέροντά του σε ευρωπαϊκό επίπεδο; «Στέλνοντας στις Βρυξέλλες τον καλύτερο πολιτικό που έχει ως Επίτροπο και τους καλύτερους από τους καλύτερους [πολιτικούς] ως Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τον καλύτερο διπλωμάτη που έχει, ως Επικεφαλής της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να τους ενημερώσει πλήρως για τα δικαιώματα που έχουν βάσει των Συνθηκών», επεσήμανε.



Αναφορικά με το πόσο καλά ενημερωμένοι είναι οι Ευρωπαίοι πολίτες για τα δικαιώματά τους, ο Β. Κορωνάκης είπε ότι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών «σκοπίμως» δεν λαμβάνουν πλήρη ενημέρωση: «Η [Ευρωπαϊκή] Επιτροπή ξοδεύει εκατοντάδες εκατομμύρια ετησίως για πολιτική επικοινωνία και για να γνωρίζουν οι πολίτες το δικαίωμά του να μετακινούνται ελεύθερα εντός της Ε.Ε. [...], αλλά κανείς δεν είπε ποτέ στους πολίτες για το δικαίωμά τους για Πρόσβαση σε Αρχεία, σε Κανονισμούς, όπως είναι ο Νόμος για την Ελευθερία της Πληροφόρησης ή το δικαίωμα υποβολής Παραπόνων.»

Επιπλέον, είπε ότι οι Ευρωπαίοι δεν ενημερώνονται πλήρως για θέματα ευρωπαϊκής φύσεως: «Τα Μέσα είναι πολλά, αλλά τα περισσότερα κυρίαρχα Μέσα προτιμούν να έχουν καλές σχέσεις με την υπηρεσία εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής». Επίσης, διευκρίνισε ότι «Στις Βρυξέλλες, εάν δεν συνεργαστείς με το «σύστημα» είσαι «εκτός» από όλα» και «Κατά αυτόν τον τρόπο, οι Ευρωπαίοι ενημερώνονται επιλεκτικά.»

Πώς θα μπορούσε, ωστόσο, να επιτευχθεί διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο; «Είναι απλό, αλλά όχι εύκολο», είπε, αναφέροντας συγκεκριμένες ενέργειες που θα έπρεπε να γίνουν: «Ανάκληση της διπλωματικής ασυλίας όλων των Ευρωπαίων στελεχών και δημοσίευση στο διαδίκτυο [...] κάθε δραστηριότητας, η οποία συμπεριλαμβάνεται στις πληρωμές από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Παροχή πενταετούς κυλιόμενης θητείας για όλα τα στελέχη που υπηρετούν σε ευαίσθητες θέσεις και περιορισμούς και ανάκληση των απευθείας σχέσεων του [κάθε] Επιτρόπου με τις υπηρεσίες.»

Αναφέρθηκε, επίσης, «στην αλλαγή του εσωτερικού καταστατικού και να δίνεται η δυνατότητα στους Επιτρόπους [...] να διορίζουν και να απολύουν τον Γενικό Διευθυντή του Τομέα τους.»

Δεδομένης της επικείμενης εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Β. Κορωνάκης προέβλεψε ότι «Το Ηνωμένο Βασίλειο, ανεξαρτήτως, δεν θα σταματήσει να διαδραματίζει ρόλο-κλειδί στην Ευρώπη».

«Σε μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα βλάψει τη Μεγάλη Βρετανία. Παρ' όλα αυτά, φοβάμαι ότι ο μεγάλος χαμένος σε αυτήν την εξέλιξη θα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς η Γερμανία θα νομίζει ότι είναι το μόνο αφεντικό της Ευρώπης και θα επιδιώξει ολοκληρωτική κυριαρχία.»

Εξάλλου, η μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη έχει αποτελέσει μεγάλο θέμα μεταξύ των Κρατών-Μελών και έτσι, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο η Ε.Ε. οικοδόμησε την ευρωπαϊκή ταυτότητα εντός των Κρατών-Μελών.

Πόσο κοντά είναι τελικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση στο ανάλογο μοντέλο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής; «Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή ταυτότητα και είμαστε πολύ μακριά από το αμερικανικό αντίστοιχο μοντέλο», υπογράμμισε.

«Οι Αμερικανοί είναι πρώτα Αμερικανοί και μετά Τεξανοί [...]. Εμείς είμαστε Ιταλοί, Έλληνες ή Γάλλοι [...]. Πολύ σπάνια κάποιος θα πει είμαι Ευρωπαίος», υποστήριξε.

Συνεπώς, είπε ότι «είναι απίθανο να ειδωθεί η μεταναστευτική κρίση ως ευρωπαϊκή κρίση. [...] Δεν υπάρχει μια κοινή πολιτική για το θέμα και κάθε χώρα προσπαθεί να ξεφορτωθεί το πρόβλημα και να το μεταβιβάσει σε κάποια άλλη.»

Ο Β. Κορωνάκης επίσης, ανέφερε στο βιβλίο του ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση περιόρισε περαιτέρω τις ελευθερίες των πολιτών «με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και της φοροδιαφυγής».

«Περιττό να λεχθεί ότι χρειαζόμαστε μια τέτοια νομοθεσία [...], αλλά «μια τέτοια νομοθεσία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για να παίζουν πολιτικά παιγνίδια, όπως συμβαίνει τώρα σε ορισμένα νέα Κράτη-Μέλη, τα οποία δεν έχουν ξεχάσει το σταλινιστικό τους παρελθόν.»

Αναφορικά με την Ευρωπαϊκή διεύρυνση, ανέφερε στο βιβλίο του ότι «Βιώνουμε το μεγάλο τραύμα που υπέστη η Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι σήμερα με την ένταξη της Ανατολικής Γερμανίας. [...] Η [Ευρωπαϊκή] διεύρυνση με τα 11 πρώην κομμουνιστικά κράτη είναι ένα ακόμα μεγαλύτερο τραύμα, πολύ μεγάλο, που είναι ακόμα σε εξέλιξη».

Επομένως, πόσο μεγάλη θα μπορούσε να είναι η Ευρωπαϊκή διεύρυνση και γιατί; «Η μεγάλη διεύθυνση ήταν ένα μεγάλο λάθος», είπε, προσθέτοντας ότι «Από τη στιγμή που τα πρώην κομμουνιστικά κράτη εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ, για εκείνα δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής υπό τη ρωσική επιρροή.»

Εξάλλου, τόνισε ότι, «Εάν θέλουν να συμμαχήσουν με τη Ρωσία, μόνο το ΝΑΤΟ θα τα αποτρέψει. Επομένως, θα έπρεπε να τους είχαμε δώσει μια χαλαρή ειδική σχέση [...].»

Πιστεύει ότι «το πρόβλημα με τα πρώην κομμουνιστικά κράτη είναι ότι ενώ απολαμβάνουν όλα τα προνόμια και δικαιώματα της Εσωτερικής Αγοράς και πωλούν τα προϊόντα τους ελεύθερα σε ολόκληρη την Ένωση χωρίς περιορισμούς, δεν εφαρμόζουν αυστηρή νομοθεσία στην εργατική και κοινωνική ασφάλιση, παρ' όλο που είναι έγκυρη αυτή σε ολόκληρη την [Ευρωπαϊκή] Ένωση.»

Επίσης, πρόσθεσε ότι «δεν έχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις με τον ίδιο τρόπο που υπάρχουν στις παραδοσιακές δυτικές χώρες της Ε.Ε.», σημειώνοντας ότι «οι κυβερνήσεις τους είναι πολύ χαλαρές με τους ελέγχους, ενώ η φορολογία είναι πολύ χαμηλή.»

Δεδομένου όμως, ότι η Ευρωπαϊκή διεύρυνση «ανοίχτηκε» προς νέους αιτούντες από τα Δυτικά Βαλκάνια, ο Β. Κορωνάκης είπε ότι «Η ελλιπής οικονομική ανάπτυξη δεν είναι σημαντική», από τη στιγμή που όπως είπε, «...η ερώτηση είναι πολιτική και η Ε.Ε. είναι μάλλον κοντόφθαλμη.»

«Μιλάμε για τη Σερβία, τη Βοσνία, την Αλβανία και το Μοντενέγκρο», υπογράμμισε, εξηγώντας ότι η Αλβανία και η Βοσνία είναι μουσουλμανικές χώρες. Εκτός από αυτές, αναφέρθηκε και στην περιφέρεια του Κοσόβου στη Σερβία, η οποία κήρυξε την ανεξαρτησία της και έχει αναγνωριστεί από τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Όλα αυτά λοιπόν, όπως είπε, είναι ισλαμικά κράτη με ισχυρή την τουρκική και σαουδική παρουσία εκεί.

«Δίνοντας επίσημη παρουσία σε ισλαμικά κράτη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, [αυτό] θα επιταχύνει τη διάλυσή της», είπε.

Αναφορικά με τη διένεξη για το όνομα «Μακεδονία», υποστήριξε ότι το το θέμα της ονομασίας για τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, πρώην μέρος της Γιουγκοσλαβίας, γνωστή με το ενδιάμεσο όνομα ΠΓΔΜ, [το θέμα] είναι περισσότερο περίπλοκο, καθώς εμπλέκει περισσότερους από δυο «παίκτες».

Συγκρίνοντας την Ελλάδα με τη ΠΓΔΜ, είπε ότι η Ελλάδα είναι στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά ισχυρότερη από τη ΠΓΔΜ, καθώς και μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, ενώ ο πληθυσμός της ΠΓΔΜ είναι λίγο μεγαλύτερος σε αριθμό από τον μισό πληθυσμό της μισής ελληνικής επαρχίας της Μακεδονίας.

«Λαμβάνοντας υπόψη τη συνεδρίαση της Μιλήτου, όπως περιγράφεται από τον Θουκυδίδη, η οποία αποτελεί το αξίωμα στις διεθνείς σχέσεις, ιδιαίτερα μεταξύ των γειτονικών χωρών, η Ελλάδα έχει κάθε έννομο δικαίωμα να επιβάλλει τη βούληση της σε μια διένεξη», είπε.

Υποστήριξε επίσης ότι η ΠΓΔΜ προσπαθεί να επιβιώσει ως πρώην Γιουγκοσλαβική δημοκρατία και να οικοδομήσει μία ταυτότητα για να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., έτσι ώστε «να είναι «προστατευμένη από τους επιθετικούς της γείτονες», διευκρινίζοντας ότι εννοεί την Αλβανία και τη Βουλγαρία.

Παρ' όλα αυτά, αναφερόμενος στο ρόλο της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, είπε ότι, «...Η Ε.Ε. δεν έχει στρατό για να προστατεύσει κανέναν, ούτε καν τα σύνορά της και από τη στιγμή που θα ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, η Συμμαχία δεν θα παρέμβει στις διενέξεις μεταξύ των μελών της».

Επιπλέον προσέθεσε ότι «Η Αλβανία και η Βουλγαρία είναι επίσης μέλη του ΝΑΤΟ, επομένως σε περίπτωση διαμάχης, η Συμμαχία μπορεί [μόνο] να έχει διπλωματικό ρόλο». 



Αναγνώρισε, παρ' όλα αυτά, ότι «διακυβεύονται μεγάλα συμφέροντα»: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί ότι μετά την έξοδο της Βρετανίας [από την Ε.Ε.], πρέπει να κάνει μια μεγάλη κίνηση για να αποκατασταθεί η ζημιά και φαίνεται ότι αποφάσισε ότι θα αντιδράσει με μεγαλύτερη διεύρυνση» και «εξαιρώντας την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τη Μολδαβία για εμφανείς λόγους, η μόνη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μπορεί ενδεχομένως να κάνει διεύρυνση είναι τα Δυτικά Βαλκάνια.»

«Για αυτό το λόγο, η Ε.Ε. θέλει τους Έλληνες να επιλύσουν το ζήτημα της ονομασίας, προκειμένου να μην μπλοκάρουν την [ευρωπαϊκή] ένταξη της ΠΓΔΜ», εξήγησε ο ίδιος. Επιπλέον, υποστήριξε ότι «Οι Αμερικανοί θέλουν τη ΠΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, για να μπλοκάρουν την εγκατάσταση των Ρώσων στην περιοχή.»

«Είναι σημαντικό για τους Ρώσους να διατηρήσουν τη ΠΓΔΜ και τη Σερβία εκτός ΝΑΤΟ, επειδή [...] επιθυμούν να έχουν σταθερή παρουσία στα μέσα μίας πολύ ευαίσθητης νατοϊκής-ευρωπαϊκής ζώνης, με κάθε κόστος», υποστήριξε.

«[...] Η λύση είναι στα χέρια των Ελλήνων, επειδή εκείνοι θα συνεχίζουν να εμποδίζουν την ένταξη [της] στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, εκτός και αν διευθετηθεί ικανοποιητικά το ζήτημα του ονόματος (για την Ελλάδα)», είπε.

Αναφερόμενος στην Ευρώπη και στο μέλλον των Ευρω-Αμερικανικών σχέσεων υποστήριξε ότι «Η κατάσταση εδώ στην Ευρώπη επιδεινώνεται καθημερινά (λιτότητα, αντισυστημική ψήφος στην Ιταλία [...], ενώ έρχονται περισσότερα, υπερβολικός έλεγχος αγοράς που σκοτώνει την ιδιωτική πρωτοβουλία κτλ.) και επομένως, οι Ευρω-Αμερικανικές σχέσεις επιδεινώνονται (οι ΗΠΑ-Γερμανία είναι σε Ψυχρό Πόλεμο, η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας ουσιαστικά θα αυξήσει τη ρωσική επιρροή στην Ευρώπη μέσω της Γερμανίας, της Τουρκίας κτλ.»

Παρ' όλα αυτά, υποστηρίζει ότι «οι Η.Π.Α. έχουν την ιστορική ευθύνη και τη στρατιωτική αναγκαίοτητα να διατηρήσουν την Ευρώπη στη Δυτική Συμμαχία και να αποφύγουν την κατευθυνόμενη από τη Γερμανία (με τη Ρωσία από πίσω) φιλανδοποίηση της Ευρώπης.»

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα βρετανικά λεξικά "English Oxford Living Dictionaries", «η Φιλανδοποίηση» [....] είναι «η διαδικασία όπου μία χώρα παρακινείται να δείχνει προτίμηση ή να αποφεύγει να αντιτάσσεται, στα συμφέρομντα μιας πιο ισχυρής χώρας, παρά το γεγονός ότι δεν είναι πολιτικά σε συμμαχία με αυτήν (αρχικά η αναφορά [είχε γίνει] για την επιρροή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στη γειτονική της Φινλανδία)».

Η ίδια πηγή αναφέρει ότι αρχικά αυτή η λέξη είχε εισηχθεί τη δεκαετία του 1960, ως «μετάφραση της γερμανικής [εκδοχής της λέξης] Finnlandisierung, αναφέροντας την κατάσταση στη Φινλανδία μετά το 1944».

Εξάλλου, αναφερόμενος στις Αμερικανο-γερμανικές σχέσεις, έγραψε στο βιβλίο του ότι «...Η ουκρανική κρίση πυροδότησε τον νέο Ψυχρό Πόλεμο στην Ευρώπη» και «Αυτό εξηγεί το συνεχιζόμενο Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ Η.Π.Α. και Γερμανίας...»

«Η Ρωσία είναι σε αποκλεισμό από τη Δύση, αλλά η Γερμανία αγοράζει ρωσικό αέριο», τόνισε.

«Παρ' όλα αυτά, ο αποκλεισμός είναι μια στρατηγική απόφαση που επηρεάζει το ΝΑΤΟ και όλα τα μέλη της συμμαχίας πρέπει να συμμορφωθούν», τόνισε, υπενθυμίζοντας ότι «...μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία, η ηττημένη του πολέμου, υποστηρίχθηκε οικονομικά από τις Η.Π.Α. για να επιβιώσει και η Ευρώπη απέσυρε τις αξιώσεις για πολεμικές αποζημιώσεις».

Στο βιβλίο του, ο Β. Κορωνάκης περιέγραψε την κρίση στην Ευρώπη κυρίως ως κοινωνικο-πολιτική και όχι τόσο ως οικονομική για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, είπε, εξαιτίας του νομίσματος του Ευρώ, επειδή, όπως εξήγησε, οδήγησε σε λιτότητα, ανεργία και ύφεση.

Δεύτερον, εξήγησε ότι η κρίση έγινε «βαθειά κοινωνική κρίση.» Η ευρωπαϊκή διοίκηση προσπάθησε να επιλύσει την κρίση με τεχνοκρατικές συνταγές και οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι καλοί στο να κάνουν τα πράγματα σωστά, ανέφερε. Όμως, υποστήριξε ότι οι πολιτικοί κάνουν τα σωστά πράγματα, αλλά η Ευρώπη δεν διοικείται από πολιτικούς.

Αναφερόμενος στα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός ηγέτη στο βιβλίο του, είπε ότι «Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο επακόλουθος Ψυχρός Πόλεμος γέννησαν ισχυρούς ηγέτες στην Ευρώπη...», αλλά «Η μετάβαση από τη δεκαετία του 1980 στο 1990 έφερε [...] ηγέτες του συμβιβασμού».

Επιπροσθέτως, υποστήριξε ότι η Ευρώπη άλλαξε λόγω της λιτότητας, καθώς οι παραδοσιακοί ηγέτες έκοψαν τις «γέφυρες» με τους απλούς ανθρώπους: «Βλέπετε, η λιτότητα και οι υπερβολικές [μεταρ]ρυθμίσεις δεν μπορούν να επιβιώσουν για πολύ στις δημοκρατικές χώρες.»

Αναφορικά με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ηγετών που χρειάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα, είπε ότι «Χρειάζεται ισχυρούς ηγέτες για να πάρουν σημαντικές πολιτικές αποφάσεις», σε θέματα όπως την αποχώρηση ενός Κράτους-Μέλους από το νόμισμα του Ευρώ, καθώς και για τη μετανάστευση.

Ονομάτισε ως παραδείγματα τέτοιων πολιτικών τον [Γάλλο Φρανσουά] Μιτεράν, τη [Βρετανή Μάργκαρετ] Θάτσερ και τον [Αμερικανό Ρόναλντ] Ρήγκαν.

Για τη μεσαία τάξη και τη σημασία της στην κοινωνία, είπε: «Στην Ευρώπη, δεν υπάρχει πλέον μεσαία τάξη. Υπάρχουν πολλοί χαμηλής τάξεως υπάλληλοι και εργάτες και η κυβερνώσα ελίτ. Η μεσαία τάξη είναι εκείνη που διατηρεί τη λογική στην κοινωνία και στην Ευρώπη, έχει μειωθεί κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες».

Όπως τόνισε, στις Η.Π.Α., η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ και στην Ευρώπη, η εκλογή του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, αποτελούν δυο περιπτώσεις, όπου καταδεικνύεται η βούληση των πολιτών αλλαγή: «Η αμερικανική κοινωνία ζήτησε αλλαγή από το παλιομοδίτικο πολιτικό κατεστημένο σε κάτι νέο...» και στην Ιταλία «η αλλαγή γίνεται το νέο κατεστημένο και [...] η αντισυστημικότητα θα επεκταθεί ραγδαία στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, από την Ουγγαρία στην Πολωνία και στην Ισπανία και στον Βορρά.»

Πιστεύει ότι οι υπερβολικές [μεταρ]ρυθμίσεις οδήγησαν τους ανθρώπους με ιδέες για εφευρέσεις, παραγωγή και ευημερία, να δραπετεύσουν από την Ευρώπη. «Σήμερα, δεν έχουμε ειρήνη, σε λιγότερο από δυο δεκαετίες, η Νοτιοανατολική Ευρώπη ήταν σε πόλεμο, δεν έχουμε ευημερία, αλλά αντ' αυτού έχουμε ύφεση, λιτότητα και αυξανόμενη ανεργία, ιδιαίτερα στους μορφωμένους νέους, [γεγονός] που οδηγεί σε σημαντικό αριθμό μαζικής μετανάστευσης εξειδικευμένων επαγγελματιών», ανέφερε στο βιβλίο του.

Για τη σχέση της Γερμανίας με το Ευρώ, είπε: «Αυτή τη στιγμή, η Γερμανία έχει κυριεύσει οικονομικά με το Ευρώ την Ευρώπη, το οποίο [Ευρώ], στην πραγματικότητα είναι το γερμανικό Μάρκο με άλλο όνομα. Παρ' όλα αυτά, η Γερμανία κυρίευσε την Ευρώπη δυο φορές, σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους και δεν ήταν σε θέση να διατηρήσει [την κυριαρχία της].»

«Νομίζω ότι το ίδιο ίσως συμβεί τώρα. Αργά ή γρήγορα το νόμισμα του Ευρώ θα καταρρεύσει εν μία νυκτί και η Ευρώπη θα απελευθερωθεί για άλλη μία φορά», είπε.
Ωστόσο, όπως είπε, «Το Ευρώ δεν είναι ένα εθνικό νόμισμα, [αλλά ...] μια νομισματική ένωση και ιστορικά καμμία νομισματική ένωση δεν επιβίωσε για πολύ [μεγάλο διάστημα]. Πόσο μάλλον όταν το Ευρώ είναι υπεύθυνο για την εμβάθυνση της ύφεσης και τη λιτότητα, καθώς και για την καλπάζουσα ανεργία στην Ευρωζώνη».

Ξεκαθαρίζοντας ότι αναφέρεται στο δημοκρατικό κόσμο, διευκρινίζοντας ότι εννοεί τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, είπε ότι «Παγκοσμιοποίηση και η ψηφιοποίηση, πάνε μαζί και είναι το μέλλον και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε...».

Επίσης, υποστήριξε ότι εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης, και στην Ευρώπη και στην Αμερική, χάθηκαν πολλές θέσεις εργασίας.

«Είμαστε μάρτυρες μιας μεγάλης αλλαγής της εποχής μας και δυστυχώς, πολλοί λίγοι το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό», ανέφερε ο Β. Κορωνάκης, προτείνοντας ότι «Πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε αυτήν τη νέα πραγματικότητα και μετά, να βρούμε τρόπους να την «εκμεταλλευτούμε», αποφεύγοντας τις αναταραχές, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε μια χαοτική κοινωνική έκρηξη.»

«Οπωσδήποτε, το χάος θα φέρει τάξη, αλλά κανείς δεν ξέρει τι είδους τάξη θα είναι και πόσο πίσω θα μας πάει», κατέληξε.

*Οι φωτογραφίες προέρχονται από την προσωπική συλλογή του Β. Κορωνάκη.

Φωτ.: Το εξώφυλλο του βιβλίου του Β. Κορωνάκη (Α' έκδοση).