Εχθρευόμενοι το παρόν - Άρθρο του Γιάννη Μπασκόζου στο thetoc.gr

Κατηγορεί το Φεστιβάλ Αθηνών ότι αγνοεί την ιστορία του θεσμού των Επιδαυρίων και την ανάγκη για πολιτιστική και τουριστική ανάπτυξη της Επιδαύρου και της ευρύτερης περιοχής, ότι προτείνει «επιλογές από λίγους για λίγους, και συνεχώς για λιγότερους, σέχτες καλλιτεχνών και απαξίωση του βιοπορισμού χιλιάδων συμπολιτών μας» και ζητά να μεταφερθεί στο Εθνικό Θέατρο. Δεν έχει σημασία ότι η εν λόγω κυρία υπήρξε πρωταγωνίστρια σε πρωινάδικα και trash TV, θα μπορούσε πιθανόν ως άλλος Δόκτωρ Τζέκυλ – Μίστερ Χάιντ να παρακολουθεί κρυφά στις ελεύθερες ώρες της Μπέκετ και για να κοιμηθεί να προτιμά λίγες σελίδες Προυστ.

Σημασία έχει η παντελής άγνοια της του τι κάνει η Επίδαυρος και το Φεστιβάλ Αθηνών και πώς, με ελάχιστο προϋπολογισμό, καταφέρνει να είναι ευπρόσωπο και καινοτόμο. Ειδικά φέτος που η Επίδαυρος άνοιξε στους πολύ νέους σκηνοθέτες δημιουργώντας την έκπληξη. Αλλά για να τα δει αυτά θα έπρεπε να μετέχει, να παρακολουθεί, να έχει την ευαισθησία να σκύψει πάνω στα προβλήματα, τα πραγματικά, των θεσμών αυτών. Αλλά βεβαίως σε ένα κόμμα όπου ο συντηρητισμός περισσεύει τι να πει κανείς. Σε ένα κόμμα όπου ο εκάστοτε υπουργός πολιτισμού επιλέγει ως πρώτη ενέργεια του την ανέξοδη επίκληση της επιστροφής των μαρμάρων (με την απαραίτητη τηλεοπτική προβολή) ως ένδειξη ότι ασχολείται σοβαρά με τον πολιτισμό και δεν του περνά από το μυαλό ότι το να εγκαινιάσει μια βιβλιοθήκη σε ένα απόμακρο χωριό ή σε μια γειτονιά μπορεί να του προσδώσει κύρος, τι να σχολιάσει κανείς;

Από την άλλη μεριά όταν προτάθηκε από ξενοδοχειακό συγκρότημα να στηρίξει τον «ανασκαφικό τουρισμό» 8 (οκτώ) βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έφριξαν με την ιδέα ότι θα ξεπουληθούν τα αρχαία μας χάριν του τουριστικού συναλλάγματος. Σκέπτεται κανείς αν ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης που επί 27 χρόνια έχει συνδέσει τη ζωή του και το επιστημονικό κύρος του με την ανασκαφή στην Αρχαία Μεσσήνη, θα ήταν τόσο αήθης ώστε να δεχτεί να γίνει «τουριστική ατραξιόν» ο κόπος της ζωής του. Ο ίδιος δήλωσε στην Καθημερινή ότι η πρόταση αυτή «Ήταν ό,τι πιο πρωτοποριακό έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες στην αρχαιολογική κοινότητα γιατί εμπλέκει βιωματικά πολίτες από όλον τον κόσμο σε μια σχέση άρρηκτης αγάπης με τα μνημεία της χώρας μας» και ότι αυτό είναι μια διεθνής πρακτική. Βιαστικά κρίνοντες οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προτίμησαν την ασφαλή θέση: να μείνουν όλα ως έχουν.

Τελικά οι περισσότεροι βουλευτές εχθρεύονται το παρόν. Σε εποχές ευημερίας αναζητούσαν έναν μέλλον που είχε ήδη καταστραφεί και σε εποχές κρίσης προτείνουν μια επιστροφή στο παρελθόν. Κάτι για το παρόν βρε παιδιά;