Οι Ρώσοι ανοίγουν διάπλατα την πόρτα για νέα εξοπλιστικά στην Ελλάδα

Ο πρεσβευτής αναφέρθηκε στα ρωσικής κατασκευής οπλικά συστήματα που βρίσκονται στο ελληνικό οπλοστάσιο (π.χ. αντιαρματικούς πυραύλους Kornet) συμβόλαια που έχουν υπογραφτεί πριν 15 και πλέον χρόνια, με τη συνεργασία να συνεχίζεται μέσω των προγραμμάτων συντήρησης του υλικού από τη ρωσική αμυντική βιομηχανία.

Ο Μασλόφ εκτιμά ότι «δεν υπάρχουν παράπονα για τον εξοπλισμό μας από την ελληνική πλευρά αφού έχει αποδειχθεί ότι είναι καλό και υψηλής ποιότητας», όμως αναγνωρίζει ότι η ιδιότητα του μέλους της Ατλαντικής Συμμαχίας επιβάλει «ορισμένους περιορισμούς στην ανάπτυξη της στρατιωτικής και τεχνικής συνεργασίας» Ρωσίας-Ελλάδας.

Γίνεται αναφορά στην τελευταία επίσκεψη του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου στη Μόσχα και στο ότι συνεδριάζει τακτικά επιτροπή ειδικών για τη στρατιωτική και τεχνική συνεργασία. Τελευταία σύγκληση έγινε το καλοκαίρι του 2017, σύμφωνα πάντα με τον χαμηλών τόνων και αγαπητό στην Αθήνα Ρώσο διπλωμάτη.

Το πιο ενδιαφέρον είναι η αναφορά του πρεσβευτή, ότι Μόσχα και η Αθήνα έχουν ξεπεράσει την κρίση στις διμερείς σχέσεις, συνεπεία της απέλασης των Ρώσων διπλωματών και την έκδοση απαγορεύσεων εισόδου για άλλους δύο, ενώ εκτίμησε ότι βάση του κλίματος δε φαίνεται η Αθήνα να έχει πρόθεση να απελάσει περισσότερους Ρώσους διπλωμάτες.

Είναι προφανές, ότι η συνέντευξη αυτή σχετίζεται με την επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα. Η Ελλάδα, όπως γνωρίζει καλά ο Ρώσος πρεσβευτής, ανησυχεί για το ενδεχόμενο να λάβει η συνεργασία της Μόσχας με την Άγκυρα «ανθελληνικά χαρακτηριστικά».

Η αναφορά του πρεσβευτή στους περιορισμούς που συνεπάγεται η ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ είναι θετική, αρκεί να μην περιμένει από την Ελλάδα να υιοθετήσει το τουρκικό «μοντέλο συμπεριφοράς» απέναντι στους συμμάχους και τους φίλους της.

Κανονικά, οι Ρώσοι θα έπρεπε να ανησυχούν – ρητορικό το σχήμα, το γνωρίζουν πολύ καλά – ότι μπορούν εύκολα να «πέσουν θύματα» παρόμοιας πολιτικής, η οποία μπορεί να χαρακτηρίζεται «μακιαβελική», γίνεται όμως επικίνδυνη όταν αποκτά ιδεολογικά – θρησκευτικά εν προκειμένω χαρακτηριστικά.