Παμποντιακή Ομοσπονδία: Ένα Σαββατοκύριακο αφιερωμένο στη Μνήμη

Ένα μέρος της συνόδου αφιερώθηκε σε ένα ημερήσιο εργαστήριο όπου συμμετείχαν εκπαιδευτικοί το Σάββατο 30 Αυγούστου, ώστε να μάθουν για τις τελευταίες μεθόδους και το υλικό για την διδασκαλία της γενοκτονίας των Οθωμανών Ελλήνων ανάμεσα στα 1914 και 1923. Συχνά αναφερόμενη ως η «Ξεχασμένη Γενοκτονία», η γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων της Μικράς Ασίας συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο βάναυσες ανθρώπινες τραγωδίες. Ιστορικά ντοκουμέντα αποκαλύπτουν ότι 700.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, πολλοί από αυτούς στις λεγόμενες «πορείες θανάτου».

Το εργαστήριο είχε την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Έρευνας για την Μικρά Ασία και τον Πόντο (ΕΚΕΜΑΠ) και του Συλλόγου Ελλήνων Ποντίων του Σικάγο «Ξενιτέας» και με την συμμετοχή του Μουσείου Ολοκαυτώματος και Εκπαιδευτικού Κέντρου του Ιλλινόις.

Ο συνταξιούχος δάσκαλος Ιστορίας, Ρον Λεβιτσκι, είχε τα καθήκοντα του συντονιστή και υπενθύμισε στους συμμετέχοντες ότι ανθρώπινες θηριωδίες που αγγίζουν τα όρια της γενοκτονίας, αυτή τη στιγμή εκτυλίσσονται σε αρκετά μέρη στον κόσμο. Ο κ. Λεβιτσκι επίσης βοήθησε στον σχεδιασμό διδακτικού υλικού σχετικού με την Γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων.

Η κα Κελλυ Σζανυ, Διευθύντρια του Τμήματος Εκπαιδευτικής Προσέγγισης και Πρωτοβουλίας της Γενοκτονίας του Ιδρύματος του Μουσείου Ολοκαυτώματος, προέτρεψε τους συμμετέχοντες εκπαιδευτικούς να είναι γνώστες της χρησιμοποίησης απλών παραλληλισμών από τη μία γενοκτονία με κάποια άλλη. Η κα Σζανυ έκανε γνωστό ότι «η γενοκτονία είναι μία ενέργεια η οποία είναι δύσκολο να αποδειχτεί», αλλά παραδέχεται ότι υπάρχουν κάποια προειδοποιητικά σημάδια τα οποία οδηγούν στη γενοκτονία.

Συνέχισε απαριθμώντας τα «Οκτώ Στάδια της Γενοκτονίας», Κατάταξη, Συμβολισμός, Απανθρωπιά, Οργάνωση, Πόλωση, Προετοιμασία, Αφανισμός και Άρνηση». Επίσης παρατήρησε ότι στο περιεχόμενο της διδασκαλίας της γενοκτονίας στον 21ο αιώνα είναι σημαντικό να διδάσκεται ο ακτιβισμός (ενεργή συμμετοχή). «Εάν ενθαρρύνουμε τον ακτιβισμό, τότε θα έρθει μία μέρα όπου δεν θα χρειάζεται να καταφεύγουμε σε συγκρούσεις εξαιτίας των τριβών των διαφορών μας», είπε η κα Σζανυ.

Η κα Αναστασία Σκούπας, εκπαιδευτικός Αγγλικής γλώσσας σε Γυμνάσιο και μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ποντίων Σικάγο, παρουσίασε μια περίληψη της Οθωμανικής γενοκτονίας με ανάλυση της ζωής των Ελλήνων πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τα τρομερά γεγονότα της «καταστροφής». Η κα Σκούπας με γλαφυρότητα περιέγραψε την κτηνωδία των αναγκαστικών στρατοπέδων εργασίας τα οποία στοίχισαν τη ζωή σε χιλιάδες Έλληνες Πόντιους άνδρες, ενώ οι οικογένειές τους ξεσπιτώθηκαν έχοντας ως μοναδικό σκοπό το «ξερίζωμα και τον αφανισμό».

Παράλληλα με την εκμάθηση του πώς θα διδαχτεί το θέμα, σε σχέση με άλλες γενοκτονίες του 20°υ αιώνα, στους συμμετέχοντες επίσης παρουσιάστηκε εκπαιδευτικό υλικό το οποίο δημιουργήθηκε από τον Σύλλογο Ελλήνων Ποντίων Σικάγο καθώς και ιστορικό υλικό έρευνας το οποίο εκδόθηκε από το ΕΚΕΜΑΠ.

Ως μια θεματική σπουδή, οι συμμετέχοντες επίσης εξέτασαν την επιβίωση και την επιτυχία του Κολλεγίου Ανατόλια. Ιδρύθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην πόλη Μερζιφον, το 1886. Ο Πιτερ Χρυσανθάκης, Αντιπρόεδρος Ανάπτυξης του Ινστιτούτου του Κολλεγίου Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη, διηγήθηκε την γενναία στάση που κράτησαν οι διοικούντες και οι καθηγητές του Κολλεγίου κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Ο κος Χρυσανθάκης σημείωσε ότι «Το Κολλέγιο Ανατόλια ανέλαβε ηγετικό ρόλο στην προσπάθεια αρωγής, που περιελάμβαναν την κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων και ορφανοτροφείων». Πρόσθεσε επίσης ότι, ο τότε Πρόεδρος του Ανατόλια, Τζωρτζ Γουάιτ, έγραψε εκτεταμένα σχετικά με την καταστροφή των Αρμενίων και των Ελλήνων και κάλεσε τον κόσμο να ξεσηκωθεί εναντίον αυτών των καταστροφών.

Οι συμμετέχοντες στο εργαστήριο επίσης έμαθαν την αξία της χρήσης προσωπικών αφηγήσεων (σε πρώτο πρόσωπο μαρτυρίες με το τι πραγματικά συνέβη) στην διδασκαλία των μαθημάτων γενοκτονίας με παραδείγματα από το «Ούτε το όνομά μου» της Θια Χαλο, και από την «Ταμάμα.το καμένο κορίτσι του Πόντου» του Γιώργου Ανδρεάδη

Ο κος Γιώργος Μαυρόπουλος, ιδρυτής του ΕΚΕΜΑΠ και μέλος της Επιτροπής Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας του Ιλλινόις, τόνισε την σημασία της συλλογής και έκδοσης ιστοριών ζωτικής σημασίας της γενοκτονίας των Οθωμανών Ελλήνων. Κάνοντας μια αποτίμηση αυτού του ακαδημαϊκού εργαστηρίου και της συνόδου ο κος Μαυρόπουλος είπε:

«Είμαστε ευτυχείς για ακόμα μία επιτυχή περαίωση και πραγματικά εκτιμούμε την υποστήριξη που λάβαμε από την Διευθύντρια Ειcπαίδευσης του Μουσείου Ολοκαυτώματος του Ιλλινόις, καθώς και την συνεχή βοήθεια και υποστήριξη του κου Ρον Λεβιτσκι. Ήταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για τους εκπαιδευτικούς και τα μέλη της Ομοσπονδίας να μάθουν για τις Οθωμανικές και τις Εθνικιστικές κυβερνήσεις οι οποίες σχεδίασαν μαζικούς εκτοπισμούς ιcαι τη συστηματική καταστροφή του ελληνισμού στην Μικρά Ασία και τον Πόντο».