Log in
A+ A A-

Ύστατο αντίο στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές- «Αιώνια δόξα σε εκείνον που μάς έδωσε μεγαλύτερη δόξα».

Με μία κοινή τελετή στο Μέγαρο των Καλών Τεχνών στην πόλη του Μεξικού, η Κολομβία, η πατρίδα όπου γεννήθηκε, και το Μεξικό, η πατρίδα που εκείνος υιοθέτησε, είπαν το ύστατο χαίρε στον κορυφαίο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Το παρών στην εκδήλωση ἐδωσε η οικογένεια του Μαρκες,  οι πρόεδροι των δύο χωρών και μεγάλο πλήθος που είχε παρελάσει τις προηγούμενες τέσσερις ώρες μπροστά από το βάθρο όπου είχε τοποθετηθεί η τεφροδόχος στολισμένη με κίτρινα τριαντάφυλλα.

Συγκίνηση από την επιστολή-αποχαιρετισμό του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Παγκόσμια συγκίνηση έχει σκορπίσει ο θάνατος ενός εκ των κορυφαίων λογοτεχνών όλων των εποχών, του Κολομβιανού  Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο οποίος πέθανε την Πέμπτη στο σπίτι του στο Μεξικό, σε ηλικία 87 ετών. Ο Μάρκες είοχε διαγνωσθεί με καρκίνο στους λεμφαδένες τον Ιούνιο του 1999 και λόγω της περιπέτειας με την υγεία του τα τελευταία 14 χρόνια είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή και είχε σταματήσει να γράφει.


Το 2000 είχε γράψει μία επιστολή προς την ανθρωπότητα,  σαν αποχαιρετιστήριο σημείωμα, δίνοντας τις σκέψεις του για την ζωή και τον θάνατο, που μοιάζουν με συμβουλή: Να κοιμάσαι λιγότερο και να ονειρεύεσαι περισσότερο...

Ολόκληρη η τελευταία επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες:

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή αυτό που έχω γίνει- μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια - και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι'αυτό που αξίζουν, αλλά γι'αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο και θα ονειρευόμουν πιο πολύ γιατί, για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν και θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ'αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή, δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ'αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ'αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ'αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ'έβλεπα, θα έλεγα "σ'αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ'αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν'το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

Στείλτε αυτό το γράμμα σε αυτούς που αγαπάτε. Αν δεν το κάνετε σήμερα ... αύριο θα είναι όπως και χθες, και αν δεν το κάνετε, ούτε αυτό έχει σημασία, η σωστή στιγμή να το στείλετε είναι τώρα .

Για εσάς, με πολλή αγάπη,

Ο φίλος σας,

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες"

Έπειτα από δική του επιθυμία, η σορός του Μαρκές θα αποτεφρωθεί στο Μεξικό ενώ, το απόγευμα της Δευτέρας του Πάσχα, θα πραγματοποιηθεί τελετή στη μνήμη του στο Μέγαρο Καλών Τεχνών της πρωτεύουσας του Μεξικού.

Πέθανε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές σε ηλικία 87 ετών

Παγκόσμια συγκίνηση σκόρπισε η είδηση του θανάτου ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του κόσμου, του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ. Ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας Κολομβιανός συγγραφέας, πέθανε σήμερα σε ηλικία 87 ετών έπειτα από μακρά μάχη με τον καρκίνο. Ο Μάρκες, που εδώ και δεκαετίες ζούσε μόνιμα στο Μεξικό, ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος. Θεωρείται ως ο συγγραφέας που μέσα από τα μυθιστορήματα και τις νουβέλες του, όπως τα 100 Χρόνια Μοναξιά, την Κακιά Ώρα και το Φθινόπωρο του Πατριάρχη καθόρισε το είδος του μαγικού ρεαλισμού.Εδώ και αρκετά χρόνια είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή καθώς έπασχε από καρκίνο στους λεμφαδένες.

Subscribe to this RSS feed