Log in
A+ A A-

π. Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος: Ο ροκ σταρ που έγινε Αρχιμανδρίτης ανοίγει την καρδιά του στο New Greek TV

«Μην μου πεις ότι ο Θεός δεν έχει χιούμορ.  Είναι αστείο, δεν είναι;».   Με αυτά τα λόγια, ο π. Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος σχολίασε την αντικρουόμενη εικόνα των νεανικών και των σημερινών του χρόνων:  Από μαρξιστής, άθεος, αντιδραστικός, μακρυμάλλης και αμετανόητος ροκάς, αρχιμανδρίτης και ιεραπόστολος.  Ποιος θα το φανταζόταν άραγε την περίοδο των Flies;

Η ιστορία του ξεκινάει κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’60.  Την περίοδο που η Beattlemania έχει εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη, ένα συγκρότημα Αυστραλών έρχεται να κερδίσει τον δικό του χώρο στην μουσική βιομηχανία.  Είναι οι Flies, με βασικό τραγουδιστή το μετέπειτα αστέρι της αυστραλιανής μουσικής, Ρόνι Μπερνς.  Στο μπάσο, ένας Ελληνοαυστραλός.  Ο Θέμι Άνταμς, κατά κόσμον Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος, ο οποίος αλλάζει το όνομά του, αρνείται την ελληνική καταγωγή και τις παραδόσεις, για να ενσαρκώσει την αντίδραση στην κοινωνική αδικία.  Για Ορθοδοξία και θρησκεία;  Ούτε λόγος. 

Μια περίεργη εμπειρία, θα του αλλάξει και πάλι άρδην τον δρόμο.  Στρέφεται στον Θεό και την ιεροσύνη.  Πουλάει τα υπάρχοντά του και χαρίζει τα χρήματα στους φτωχούς.  Μετά από λίγο καιρό, αποφασίζει να ενταχθεί στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. 

Σήμερα είναι επικεφαλής της Ελληνορθόδοξης Ιεραποστολής της Σιέρρα Λεόνε.  Για τα περαιτέρω, δείτε το βίντεο της συνέντευξης και διαβάστε κάποια βασικά σημεία.

Για την περίοδο της δημοφιλίας του: «Κάναμε συναυλίες μπροστά σε 100.000 κόσμο, ενώ είχαμε παίξει και ως support μετους Ρόλινγκ Στόουνς.  Κοπέλες λιποθυμούσαν για χάρη μας, θαυμαστές με περίμεναν έξω από το σπίτι μου.  Η αδερφή μου έκοβε... είσοδο για να μπουν στο σπίτι και να με δουν.  Όλα αυτά τα έχω μετανιώσει.  Έμπλεξα με διάφορα πράγματα, ήμουν 19 ετών τότε.  Ντρέπομαι για όλα αυτά.  Δυστυχώς, το λέω: Είμαι αμαρτωλός!»

Για την μεταστροφή του και τι την προκάλεσε: «Είχα μια μυστικιστική εμπειρία.  Ένοιωσα ότι μου παρουσιάστηκε ο Χριστός.  Έβαλα τα κλάματα, ήταν πολύ έντονα συναισθήματα.  Τότε, οι μαρξιστές σύντροφοί μου στράφηκαν εναντίον μου.  Με αποκαλούσαν «προδότη του εργάτη» και ότι πήγα στο πλευρό των καπιταλιστών.  Τους εξηγούσα ότι απλώς ήθελα να είμαι κοντά στον Χριστό, αλλά δεν με καταλάβαιναν».

Για το έργο της Ελληνορθόδοξης Αποστολής στην Σιέρρα Λεόνε: «Τα έχουμε καταφέρει χάρη στην βοήθεια του Θεού και των δωρητών μας.  Έχουμε ιδρύσει Κολλέγια, δυο σχολεία, χώρους για αναπήρους και προσφέρουμε καθαρό νερό και διατροφή.  Κανένας από τους ανθρώπους που ζουν κοντά μας δεν έχει αρρωστήσει από τον Έμπολα».

Για την κατάσταση με τον Έμπολα στην Σιέρρα Λεόνε: «Ο κόσμος στην αρχή νόμιζε ότι εάν πάει στο νοσοκομείο, θα του κάνουν ένεση ευθανασίας με μια τεράστια βελόνα.  Μετά, παρέλυσε όλο το σύστημα: Υπήρξαν γιατροί και νοσοκόμοι που προσβλήθηκαν και πέθαναν. Αργότερα, υπήρχε φόβος: Μπορεί μια γυναίκα να εγκυμονούσε, αλλά κανένας γιατρός δεν αναλάμβανε να την ξεγεννήσει, φοβούμενος ότι μπορεί να του μεταδόσει τον Έμπολα. Ούτε εάν έσπαγες το πόδι σου δεν δέχονταν να σε περιποιηθούν. Δεν υπήρχαν καθόλου νοσοκομεία."

Για την αντιμετώπιση του Έμπολα από τους διεθνείς οργανισμούς: «Η Διεθνής Βοήθεια ήρθε πολύ αργά και αυτό είναι το μεγάλο μου παράπονο.  Εσύ νομίζεις ότι αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο π.χ.στο Παρίσι θα το αντιμετώπιζαν οι διεθνείς οργανισμοί με αυτόν τον τρόπο;  Έπρεπε να πάει στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ο ιός για να ασχοληθούν.  Είναι ένα είδος ρατσισμού αυτό, επειδή είμαστε Αφρική.».

Εάν ακούει ακόμη ροκ: «Δεν θα πω ψέματα: Μου αρέσει η ροκ.  Αν με ρωτήσεις τι μου αρέσει θα σου πω: Μου αρέσουν για παράδειγμα οι LedZepelin, ο JimmyHendrix, ο JeffBeck.  Όμως, προσπαθώ να μην μου αρέσουν, γιατί είναι μουσικές που μπορούν να σε παρασύρουν.  Είναι κάτι σαρκικό, το οποίο ως μοναχός το καταπολεμώ».

Για την πρόταση που δέχτηκε από το Χόλιγουντ να γίνει ταινία η ζωή του: «Ως μοναχός θα έλεγα όχι, από την άλλη πλευρά όμως σκέφτομαι ότι μέσα από μια τέτοια ταινία μπορεί να αναδειχθεί το έργο της Ορθοδοξίας, που θεωρείται από την Δύση κάτι «Ανατολικό» και «ξένο».  Όμως, έχω θέσει ως όρο να έχω τον τελευταίο λόγο στο σενάριο, το οποίο ήδη το δουλεύουμε.  Εάν δεν γίνει αυτό, δεν θα δώσω το ‘ΟΚ’»