Την ίδρυση υπουργείου Οικογένειας πρότεινε ο Φίλης

«Το 2030, σε 10 χρόνια περίπου από τώρα, ο πληθυσμός της χώρας μας θα μειωθεί στα 9,9 εκατομμύρια. Ως το 2050, ο πληθυσμός της χώρας μας θα μειωθεί κάτω από τα 9 εκατομμύρια καιθα κινείται μεταξύ 8,3 εκατ. και 8,9 εκατ. Το 2080, ο πληθυσμός της χώρας μας θα βρίσκεται στα 7,2 εκατ. και θα είμαστε ο πιο γερασμένος λαός της Ευρώπης. Σε αυτά τα συμπεράσματα συμπίπτουν οι περισσότερες σοβαρές έρευνες ευρωπαϊκών και ελληνικών οργανισμών που διενεργήθηκαν την τελευταία διετία (Ινστιτούτο του Βερολίνου για τον Πληθυσμό και την Ανάπτυξη, Eurostat, ΕΚΚΕ, ΔιαΝΕΟσις). Ενώ δεν λείπουν και ακόμα πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις, που μιλούν ακόμα και για μείωση στο μισό του ελληνικού πληθυσμού στα τέλη της δεκαετίαςτου 2060!!» τόνισε.

Και ανέλυσε την πρόταση του για δημιουργία υπουργείου Οικογένειας μακριά από τα πρότυπα της Γαλλίας λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η Αριστερά πρέπει «να πάρει αποστάσεις από τις παραδοξότητες τύπου Μακρόν περί «Γονέα 1» και «Γονέα 2» (οι οποίες καθόλου δεν αναδεικνύουν,αλλά αντίθετα, ισοπεδώνουν όλες τις μορφές και τους τύπους της Οικογένειας, συγκεντρώνοντας ταυτόχρονα τα βέλη ακόμα και εκείνων που, στα λόγια, επιχειρούν να προστατεύσουν).

«Αυτό που η πατρίδα μας ορθότατα επέλεξε να κάνει με τη μετανάστευση και το περιβάλλον, δηλαδή να προχωρήσει στην ίδρυση ξεχωριστού υπουργείου, πρέπει να το κάνει και με την οικογένεια, ως στυλοβάτη και άξονα αντιμετώπισης του δημογραφικού» σημείωσε ο πρώην υπουργός Παιδείας και υπογράμμισε μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η ίδρυση υπουργείου Οικογένειας βασισμένη και στις εμπειρίες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, λόγου χάρη στη Γερμανία, θα αποτελέσει μια εμβληματική αλλαγή και θα δώσει ώθηση τόσο στους επιμέρους τομείς που προωθούμε, όσο και στην καλλιέργεια μιας διαφορετικής αντίληψης, της δικής μας, για το τι σημαίνει οικογένεια στον 21ο αιώνα. Το πρακτικό πρόβλημα για το θέμα της μείωσης του αριθμού των γεννήσεων είναι ότι μεγάλα τμήματα λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης και με τις ανελέητες επιθέσεις στους μισθούς, στην απασχόληση και στο κοινωνικό κράτος, εμποδίζονται στην άσκηση του δικαιώματός τους να κάνουν οικογένεια. Αυτό το πρόβλημα αποτελεί τον κύριο παράγοντα, αλλά όχι βεβαίως τον μοναδικό, για την έξαρση του δημογραφικού. Οι αιτίες είναι πολλές και χρειάζεται μια πολυπαραγοντική προσέγγιση: Εναρμόνιση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, κοινωνική προστασία, βελτιωμένη ώρα εργασίας, εμπλοκή και των δύο γονιών στο μεγάλωμα των παιδιών, εξασφαλισμένες θέσεις σε παιδικούς σταθμούς κ.λπ».

Στη συνέχεια ο κ. Φίλης πρόσθεσε: «Η οικονομική κρίση προφανώς αποτελεί παράγοντα επιδείνωσης του δημογραφικού, όμως η κρίση στην ουσία υπερτόνισε τις ήδη υπάρχουσες τάσεις της συρρίκνωσης και της γήρανσης του μέσου όρου ηλικίας του πληθυσμού. Το στρεβλό αναπτυξιακό πρότυπο της ελληνικής οικονομίας κυοφορούσε αυτήν την τάση. Το ανεπαρκές πλέγμα κοινωνικής προστασίας προϋπήρχε της κρίσης».

Και συνέχισε: «Η Αριστερά οφείλει να ανοίξει στην ελληνική κοινωνία, επιθετικά, με βάση το αξιακό, ιδεολογικό και πολιτικό της οπλοστάσιο μια μεγάλη συζήτηση για την οικογένεια. Να αναγνωρίσει και να υποστηρίξει όλους τους τύπους και τις μορφέςτης, καθώς ζούμε στο 21ο αιώνα. Να πάρει αποστάσεις από τις παραδοξότητες τύπου Μακρόν περί «Γονέα 1» και «Γονέα 2» (οι οποίες καθόλου δεν αναδεικνύουν, αλλά αντίθετα, ισοπεδώνουν όλες τις μορφές και τους τύπους της οικογένειας, συγκεντρώνοντας ταυτόχρονα τα βέλη ακόμα και εκείνων που, στα λόγια, επιχειρούν να προστατεύσουν). Να προωθήσει μια πολιτική για το παιδί, αντλώντας καλές πρακτικές, θετικά παραδείγματα και από άλλες -ευρωπαϊκές, κυρίως- κοινωνίες. Να θέσει το παιδί, την προστασία και την ανάπτυξή του, ως βασική προτεραιότητα της μεταμνημονιακής περιόδου. Να ρίξει όλο το βάρος στην αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας με την ενίσχυση των νέων ζευγαριών, εφαρμόζοντας στοχευμένες πολιτικές για το 1ο και το 2ο παιδί και το 3ο παιδί και άνω».