Ετεοκλής Νικολάου: Από την Ελλάδα Στην Αργεντινή - Ανακαλύπτοντας δυο Χώρες με Βίους Παράλληλους

Ο λόγος για τον Ετεοκλή Νικολάου όπου πέρασε τα πρώτα αβέβαια και καθοριστικά χρόνια της κρίσης προσφέροντας χρήσιμο ρεπορτάζ και ανάλυση στα διεθνή δίκτυα βάζοντας με αυτό τον τρόπο το δικό του λιθαράκι στην διαμόρφωση μιας πιο ρεαλιστικής απεικόνισης της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό.

Τα χρόνια πέρασαν, η κρίση συνεχίστηκε, και ο Ετεοκλής βρέθηκε πίσω στην Αθηνά με πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Δεν το έβαλε κάτω, ετοίμασε τις βαλίτσες του και έφυγε για να αναζητήσει απαντήσεις σε έναν τόπο τον όποιο η κρίση ποτέ δεν εγκατέλειψε. Μια χώρα πολύ μακρινή για εμάς, όμως συνάμα ανέλπιστα οικεία, που κατά κάποιο παράδοξο τρόπο η ροή της ιστορία κατάφερε να γεφυρώσει την μεταξύ μας απόσταση και να μας φέρει πιο κοντά.

Έφτασε ο Ετεοκλής στην Αργεντινή και πήρε γρήγορα τους δρόμους ακολουθώντας το ρεπορτάζ. Περιπλανήθηκε σε διαφορετικές συνοικίες, από το κοσμοπολίτικο κέντρο της πόλης του Μπουένος Άιρες μέχρι τα στενά σοκάκια των πιο κακόφημων περιοχών στις φαβέλες. Και αυτό που είδε τον εξέπληξε.

Κόντρα στην εικόνα που τα δελτία των ειδήσεων παρουσιάζουν για την Αργεντινή, ο Ετεοκλής βρήκε μια χώρα νεανική, γεμάτη ενέργεια, με πλούσιο πολιτισμό και ισχυρό κοινωνικό κράτος, όπου οι άνθρωποι γνωρίζουν να περνούν καλά και να διασκεδάζουν στο πλαίσιο των οικονομικών τους δυνατοτήτων. Όπως λέει, ούτε που μπορούσε να φανταστεί πόσο κοντά θα φάνταζε η νοοτροπία , η ζωή και ο πολιτισμός των Αργεντινών στα ελληνικά του μάτια.

Αυτό όμως που τον ξάφνιασε περισσότερο ήταν η θετική στάση και η εκτίμηση του κόσμου προς την Ελλάδα. Όπως χαρακτηριστικά θυμάται του έκανε εντύπωση πως μια γυναίκα τον αγκάλιασε αυθόρμητα στον δρόμο όταν έμαθε πως έρχεται από την Ελλάδα ή αντίστοιχα ένας φτωχός κάτοικος μια φαβέλας, η οποία μάλιστα απέκτησε ηλεκτρισμό μόλις πρόσφατα, τον ρώτησε γεμάτος ενδιαφέρον για το πως περνούν οι Έλληνες στα χρόνια της κρίσης.

Τι ενώνει όμως περισσότερο τους Έλληνες με τους Αργεντινούς; Αυτό φαίνεται πως είναι το κοινό τους μίσος για τις πολιτικές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Στην χώρα μας, η Αργεντινή συχνά χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα προς αποφυγή, ως το φόβητρο για το τι συμβαίνει με μια χρεοκοπημένη χώρα.

Ο Ετεοκλής έχει όμως οδηγηθεί σε ένα λίγο διαφορετικό συμπέρασμα. Όπως λέει η Αργεντινή αντιμετωπίζει ακόμα τεράστια οικονομικά προβλήματα τα οποία εκτείνονται από τον καλπάζοντα πληθωρισμό μέχρι στους περιορισμούς της χρήσης συναλλάγματος και διακίνησης κεφαλαίων. Εύκολες επιλογές δεν υπήρχαν στο τραπέζι, όμως όπως παρατηρεί κανένας Αργεντινός δεν έχει μετανιώσει για την τροπή που πήραν τα πράγματα, καθώς η φυγή του ΔΝΤ ξανάφερε πίσω την χαμένη ελπίδα και αξιοπρέπεια επιτρέποντας στην κυβέρνηση να ξαναπάρει την τύχη της χώρας στα χέρια της.

Τι μπορεί όμως η κίνηση αυτή της Αργεντινής να σημαίνει για την Ελλάδα; Όπως ο Ετεοκλής υπογραμμίζει, μπορεί οι δύο χώρες να μοιάζουν απροσδόκητα σε πολλούς τομείς, αν όμως σε κάτι πραγματικά διαφέρουν, αυτό είναι το εύρος των οικονομικών τους δυνατοτήτων. Όπως λέει, η Αργεντινή είναι μια τεράστια χώρα που δεν αντιμετωπίζει δημογραφικό πρόβλημα και μάλιστα διαθέτει ισχυρή παραγωγική δομή και πλουτοπαραγωγικές πηγές. Συνεπώς κατά την εκτίμηση του, η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να επιλέξει τον δρόμο της Αργεντινής.

Όμως σε μια χώρα που μια ολόκληρη γενιά έχει μεγαλώσει και μάθει να ζει παρέα με την κρίση, οι συζητήσεις και η καθημερινότητα δεν αναλώνονται μόνο γύρω από την οικονομία και τις πολιτικές εξελίξεις. Ναι, μπορεί οι Αργεντινοί να εκτιμούν έναν καλό καφέ και μια πολιτική συζήτηση, έχουν όμως, όπως άλλωστε και εμείς οι Έλληνες, άλλο ένα πάθος το οποίο δεν κρύβουν.

Το ποδόσφαιρο για αυτούς δεν είναι απλώς ένα αθλητικό γεγονός, αλλά μια γιορτή στην οποία συμμετέχει όλη η πόλη. Όπως ο Ετεοκλής εξομολογείται, οι ποδοσφαιρικοί αγώνες του Αργεντίνικου πρωταθλήματος ήταν ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα ρεπορτάζ που κάλυψε κυρίως λόγω της έντονης ατμόσφαιρας και των δυναμικών αντιδράσεων του κόσμου.

Και επειδή όπως πολλοί λένε η Ελλάδα είναι παντού, το ελληνικό χρώμα δεν έλειψε από τα ρεπορτάζ του Ετεοκλή. Μπορεί όταν μιλάμε για ομογένεια ο νους μας να ταξιδεύσει στην Αστόρια ή την Μελβούρνη της Αυστραλίας, αλλά εκεί στον άπω νότο της Λατινικής Αμερικής ζουν και υπάρχουν Έλληνες. Μια ολόκληρη ελληνορθόδοξη παροικία, την ύπαρξη της όποιας μπορεί εμείς να αγνοούμε, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι αυτή έχει λησμονήσει την αγάπη και την νοσταλγία για την μακρινή της πατρίδα.

Μπορεί το οικονομικό ρεπορτάζ του Ετεοκλή να κορυφώθηκε με την συμμετοχή του στο ντοκιμαντέρ που γύρισε η εκπομπή «Τελευταία Λέξη» του ΣΚΑΪ για τα μαθήματα της κρίσης στην Αργεντινή, όμως αυτό που το ταξίδι τον δίδαξε πραγματικά είναι ότι με ΔΝΤ ή χωρίς η ζωή προχωρά.

Πέρα από τους οικονομικούς δείκτες και τους αριθμούς, ο Ετεοκλής θα κουβαλήσει στις βαλίτσες του μοναδικές εμπειρίες και βαθιά ανθρώπινες ιστορίες, οι οποίες συνιστούν το πρόσωπο της κρίσης που σφράγισε την πορεία μιας χώρας και το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς.