Log in
A+ A A-

Μεταξύ μας είμαστε διαφορετικοί: Πάντα ίδιοι...

Του Χριστόδουλου Αθανασάτου

Είναι νωρίς το απόγευμα και ο καιρός είναι καλός. Περπατώ περίπου πέντε λεπτά να βρω την πλησιέστερη καφετέρια. Στα τραπέζια κυριαρχει ως επί το πλείστον ο φραπές και οι πελάτες είναι νεαρής ηλικίας. Τάβλι δεν παίζουν, έχουν όμως όλο το πακέτο που θα περίμενα: Η οικεία προσφώνηση που αρχίζει από «μ....» κυριαρχεί. Στις δέκα λέξεις, οι τρεις είναι «ρε». Και οι πολύβουοι δρόμοι αποτελούν απλώς το φόντο: Κανείς δεν ασχολείται, όταν πρέπει να πιει τον καφέ του.

Subscribe to this RSS feed