Θράκη: Το Προξενείο… πάει εκλογές και οι αδιάφορες ελίτ των Αθηνών

Αυτό που έδειξε η ευρωκάλπη λοιπόν στην ελληνική Θράκη είναι πως τόσο στη Ροδόπη, όσο και στην Ξάνθη –σε κάποιον μικρό πλην υπαρκτό βαθμό και στον ευαίσθητο Έβρο– είναι η δυνατότητα της Τουρκίας να χειραγωγήσει εκλογικά τον μουσουλμανικό πληθυσμό, σε ένα σημαντικό ποσοστό. Στην Ξάνθη με το 25% επί του συνόλου να δείχνει πάνω από τη μισή μειονοτική κοινωνία, ενώ στη Ροδόπη με το 38% μιλάμε για τα 2/3 του μωαμεθανικού στοιχείου.

Βλέπουμε και πάλι, όπως και το 2014, τα ποσοστά του τουρκικού κόμματος σχετικά χαμηλά στις πόλεις και πολύ υψηλά στα πιο απομακρυσμένα αμιγώς μειονοτικά χωριά. Αξιοσημείωτη ήταν προχθές η ανυπαρξία του μειονοτικού Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας μεταξύ κάποιων μη τουρκογενών μουσουλμάνων, όπως δείχνουν χαρακτηριστικά οι 16 μόλις ψήφοι που πήρε στους 303 εκλογείς του Ηφαίστου, έξω από την Κομοτηνή.

Αν κανείς θέλει να δει το ποτήρι μισογεμάτο, οι αριθμοί τον βοηθάνε. Υπάρχει μια μείωση των τουρκόφρονων ψηφοφόρων, τόσο σε απόλυτους αριθμούς, όσο και σε ποσοστά. Αυτό όμως δεν είναι εύκολα ερμηνεύσιμο και δεν είναι όλη η εικόνα. Πρώτα πρώτα συνδέεται με την συνολική συγκυρία στην οποία έχει περιέλθει η γείτων.

Με ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός γεωστρατηγικού αναπροσανατολισμού και με τη διαπάλη ερντογανικών–γκιουλενικών, είναι λογικό να μην μπορεί –ίσως να μην είναι και προτεραιότητά– η Άγκυρα να ποδηγετήσει τον μειονοτικό κόσμο στη Θράκη μόνο και μόνο για τις εντυπώσεις.

Το Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας, εφόσον υπάρχει το όριο του 3% για είσοδο στο ελληνικό ή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης. Παριστάνει τον αυθεντικό πολιτικό εκφραστή της μειονότητας, με μόνο επιχείρημα τις επιδόσεις του στις ευρωεκλογές.