Ντόνατ από... χρυσάφι ενώνει την Κορέα
- Written by C.Athanasatos
Ένα γλυκό σνακ, που θυμίζει ντόνατ, το οποίο παρασκευάζεται στη Νότιο Κορέα, έχει γίνει το νούμερο ένα σημάδι δυτικής επιρροής στην Βόρειο Κορέα καθώς έφτασε να πωλείται ακόμη και στην μαύρη αγορά. Διαβάστε ό,τι πρέπει να ξέρετε για το Choco Pie, που αποτελεί τον... πονοκέφαλο του Κιμ Γιονγκ Ουν.
"Όταν είδα για πρώτη φορά τους Βορειοκορεάτες υπαλλήλους της Καεσόνγκ να τρώνε Choco Pie, μια λέξη ήρθε στο μυαλό μου: Έκσταση!".
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε έναν ιδιοκτήτη εργοστασίου στην βιομηχανική ζώνη της Καεσόνγκ, στα σύνορα ανάμεσα στην Βόρειο και τη Νότιο Κορέα, και καταδεικνύουν την επιρροή που είχε στους Βορειοκορεάτες ένα γλυκό σοκολατένιο σνακ που παρασκευάζεται στα... δυτικά πρότυπα.
Εκ πρώτης όψεως, το Choco Pie δεν είναι κάτι σπουδαίο. Πρόκειται για ένα διπλής όψεως κεκάκι με επικάλυψη σοκολάτας, το οποίο θυμίζει κατά πολύ τα κοινότυπα ντόνατ που συνοδεύουν τον καφέ σε κάθε δυτική χώρα. Το κόστος του, στη Νότιο Κορέα, είναι σχετικά "ευτελές", καθώς δεν ξεπερνάει τα 50 λεπτά. Στην Βόρειο Κορέα, όμως, το Choco Pie έφτασε σε σημείο να γίνει... θρύλος! Μάλιστα, οι πιο "πονηροί" από τους υπαλλήλους της Καεσόνγκ - που αποτελεί το μοναδικό σημείο επαφής μεταξύ των πολιτών των δυο χωρών - είχαν την φαεινή ιδέα να το πουλάνε στην μαύρη αγορά έναντι... δέκα δολαρίων το κομμάτι, βγάζοντας και με το παραπάνω τα χρήματά τους!
Μάλιστα, η αγάπη των Βορειοκορεατών για το Νοτιοκορεατικό γλυκό, αποτέλεσε και αντικείμενο μιας έκθεσης, η οποία και φιλοξενείται αυτήν την περίοδο στη Νέα Υόρκη. Ο τίτλος της είναι "The Choco Pie-ization of North Korea" και βασίζεται σε καλλιτεχνικά δημιουργήματα της Jin Jo Chnae.
"Αυτό που συμβαίνει με το Choco Pie στην Βόρειο Κορέα, είναι μια θλιβερή, τραγική Ιστορία", αναφέρει η καλλιτέχνις, εστιάζοντας προφανώς στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν οι Βορειοκορεάτες ένα "κενό" σνακ φορτωμένο με "άχρηστες" θερμίδες.
Η έκθεση φιλοξενείται στην "Julie Meneret Contemporary Art Gallery" και παρουσιάζει το Choco Pie ως μια μικρή "επανάσταση" μιας κοινωνίας, η οποία φαίνεται, εκ του αποτελέσματος, να επιδιώκει την εξωστρέφεια και την αλληλεπίδραση.