Μη (ΚΟ) κακό.....

Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τον σιωπηλο ιστορικό συμβιβασμό του συμψηφισμού: Αφού το Κράτος με κλέβει, τότε και εγώ δεν πληρώνω φόρους, δεν είμαι έντιμος και δεν το σέβομαι. Υπεραπλουστευμένο; Ίσως, αλλά μέρα με την μέρα αποδεικνύεται ότι η αφερεγγυότητα των «νέων σωτήρων» που αντί για το νέο φέρνουν το παλιό, την ασυνέπεια των καθεστωτικών συμφερόντων και την αδυναμία της νέας πραγματικότητας να ανατείλει. Το μόνο που είναι σίγουρα ότι οι Έλληνες δικαιούνται να ζήσουν στην ωραιότερη χώρα του κόσμου χωρίς αδικίες, ακρότητες και έλλειψη προοπτικής.
Στο σκάνδαλο των ΜΚΟ, που αποτελεί και εργαλείο ξεκαθαρίσματος πολιτικών λογαριασμών από το παρελθόν διαφαίνεται μια ανικανότητα ένα διεθνή θεσμό να τον χρησιμοποιήσουμε επ αγαθώ. Δεν είναι «λαμόγια» όλες οι ΜΚΟ αλλά όσοι έκλεψαν πρέπει να επιστρέψουν τα λεφτά και να σαπίσουν στη φυλακή. Κανένας δεν δικαιούται να στερεί βασικές παροχές σε μια ευρωπαϊκή κοινωνία δικαίου στο όνομα του δικού του πλουτισμού.
Το σκάνδαλο με τα καύσιμα αποκαλύπτει με εξαιρετική απεικόνιση το μέγεθος της «κοινωνικής θεσμικής σαπίλας»: ο αντιμνημονιακός συνδικαλιστής, οι «λερωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι» και ο επιχειρηματίας. Όλοι στον ίδιο κύκλο παρανομίας. Όλοι μαζί για να πλουτίζουν εις βάρος της κοινωνίας.
Ένα τραγούδι από τον τελευταίο δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη λέει «Πίσω μην κοιτάς, ό,τι αγαπάς είναι εδώ μπροστά σου». Αληθινό πολύ αν αναλογιστείτε την δύναμη που όλοι έχουμε και πρέπει να επιδείξουμε για να κάνουμε την Ελλάδα όπως πρέπει. Οι πολιτικές λύσεις δεν προέρχονται από τα αδιέξοδα αλλά από τις λύσεις που σκεφτόμαστε μαζί, που σχεδιάζουμε παρέα. Από ιδέες που κοιτάνε το «εμείς» και όχι το «εγώ».