Άνοια: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε
- Written by C.Athanasatos
Της Αγγελικής Τσάπανου
Η άνοια δεν είναι μία συγκεκριμένη πάθηση αλλά αποτελείται από ένα ευρύ σύνολο συμπτωμάτων που επηρεάζει κυρίως τις νοητικές μας λειτουργίες όπως είναι η μνήμη, η ικανότητα να επεξεργαζόμαστε πληροφορίες αλλά και ο λόγος.
Αντιθέτως, κατά την Ήπια Νοητική Έκπτωση (Mild Cognitive Impairment) εμφανίζονται ήπια προβλήματα μνήμης αλλά το άτομο παραμένει αρκετά λειτουργικό.
Η νόσος Alzheimer αποτελεί το 60-70% του συνόλου των περιπτώσεων. Είναι, επομένως, η πιο κοινή μορφή άνοιας. Η ηλικία έναρξης της νόσου είναι κυρίως τα 65 έτη και σήμερα, νοσούν ελαφρώς περισσότερες γυναίκες απ'οτι άνδρες. Πρόκειται για την καταστροφή κάποιων νευρικών κυττάρων σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα, να μην γίνεται σωστή λειτουργία της σκέψης και της συμπεριφοράς του ατόμου που νοσεί.
Χρησιμες οδηγίες για τους συγγενείς και τους φροντιστές ατόμων που πάσχουν από άνοια:
• Όταν μιλάμε σε ένα άτομο που πάσχει από άνοια, πρέπει να χρησιμοποιούμε απλές λέξεις και σύντομες προτάσεις.
• Δεν πρέπει να δημιουργούνται εντάσεις και αλλαγές στον χώρο στον οποίο βρίσκεται ο πάσχων.
• Είναι σημαντικό να ανιχνεύουμε άμεσα οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά του ατόμου (για παράδειγμα εάν είναι περισσότερο επιθετικός ή αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης) και να τα αναφέρουμε αμέσως στον θεράποντα ιατρό.
• Άτομα σε προχωρημένο στάδιο άνοιας δεν πρέπει να οδηγεί, για την ασφάλεια του ίδιου αλλά και των υπολοίπων.
• Μπορούμε να φοράμε μόνιμα ένα ειδικό βραχιόλι με τα απαραίτητα στοιχεία του ατόμου (όνομα, τηλέφωνο ανάγκης, διεύθυνση) σε περίπτωση που χαθεί.
• Ελέγχουμε πάντα εάν ακολουθεί την φαρμακευτική αγωγή που πρέπει να παίρνει.
• Φροντίζουμε να τηρεί όλα τα γεύματα κατά την διάρκεια της ημέρας. Πολλές φορές, τα άτομα με άνοια είτε θέλουν να τρώνε κάτι συνέχεια είτε ξεχνούν να φάνε ακόμα και ολόκληρη την ημέρα.
• Φροντίζουμε για την καθημερινή άσκηση. Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι η άσκηση, τόσο η σωματική (περπάτημα) όσο και η νοητική (σταυρόλεξα) βοηθούν πολύ στο να κρατάμε το σώμα και το πνεύμα όσο το δυνατόν σε καλύτερη κατάσταση, ακόμα και να επιβραδύνουμε σε οριμένες περιπτώσεις την εξέλιξη της νόσου.
• Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο συγγενής και ο φροντιστής πρέπει πρώτα να φροντίζουν τον εαυτό τους ούτως ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν περισσότερα στον άνθρωπο που πάσχει, και, φυσικά, να έχουν πάντα υπόψη τους ότι η υπομονή είναι ο καλύτερος σύμμαχός μας!
*Η Αγγελική Τσάπανου είναι Κλινική Νευροψυχολόγος - Ερευνήτρια στο Columbia University Medical Center