Περικλής Κανάρης - Η ζωή και η σταδιοδρομία στη Νέα Υόρκη

Κατ’αρχήν θα ήθελα να αναφερθούμε στην επικείμενη συναυλία, που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Οκτωβρίου, παρουσία Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.  Τι θα δούμε ακριβώς και πόσο σημαντική είναι;  Μιλάμε για τεράστια ονόματα...

Η συνάντηση γίνεται με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου που έχω ετοιμάσει, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και μουσική δική μου, με τίτλο «Αόρατος».  Είναι επτά ποιήματα, τα οποία μου εμπιστεύτηκε ο Μάνος Ελευθερίου πριν από τέσσερα χρόνια και τα οποία αποφάσισα να παράξω ανεξάρτητα, χρησιμοποιώντας καλλιτέχνες από τις μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Νέας Υόρκης, που είναι και οι δυο πόλεις που εγώ θεωρώ ότι είναι οι μουσικές μου πατρίδες.

Να αναφερθούμε λίγο στον τίτλο.  Γιατί λοιπόν «Αόρατος»;

«Αόρατος» είναι ο τίτλος ενός από τα ποιήματα που μου έδωσε ο Μάνος Ελευθερίου.  Μάλιστα, ήταν το τελευταίο που μου έδωσε και θεώρησα πως ήταν το πιο αντιπροσωπευτικό για να αποτελέσει τον τίτλο της δουλειάς.  Δεν είναι επίσης τυχαίο το ότι το ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, που είναι για μένα ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος και καλλιτέχνης και θεωρώ πολύ μεγάλη μου τιμή το ότι μου εμπιστεύτηκε την φωνή του και στήριξε από την αρχή όλη μου την προσπάθεια.

Να μιλήσουμε και για εσένα.   Αν και νέος σε ηλικία, έχεις μια αξιοζήλευτη καριέρα και ένα τεράστιο βιογραφικό στη Νέα Υόρκη.  Ποιοι θεωρείς ότι ήταν οι σταθμοί της καριέρας σου;

Πολύ σημαντική για μένα ήταν η εργασία μου ως συνθέτης, γράφοντας μουσικές για εικόνα σε διάφορα projects στη Νέα Υόρκη.  Αυτό μου επέτρεψε να παραμείνω σε αυτήν την δύσκολη και πολύ ανταγωνιστική πόλη και, ταυτόχρονα, να ασχολούμαι και με το μεράκι μου, που είναι το ελληνικό τραγούδι.  Σε ό,τι αφορά στη Νέα Υόρκη, οι δυο μεγάλοι σταθμοί της σταδιοδρομίας μου ήταν η παρουσίαση σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση της μουσικής μου σύνθεσης «Επιχείρηση Αθωότητα», στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης και η επιμέλεια και παραγωγή της πρώτης δισκογραφικής συλλογής ελληνικού τραγουδιού που εκδόθηκε ποτέ από το Metropolitan Museum of Art με αφορμή τα εγκαίνια των καινούριων αιθουσών ελληνικής και Ρωμαϊκής Τέχνης.

Περίπου την ίδια περίοδο που θα πραγματοποιηθεί η συναυλία, θα έρθει στις ΗΠΑ για γυρίσματα με την ομογένεια η εκπομπή «Στην Υγειά μας», με την οποία συνδέεσαι προσωπικά, καθώς έχεις γράψει το πασίγνωστο τραγούδι των τίτλων.  Πώς προέκυψε αυτό το δημιούργημα;

Το 2006, σε μια επίσκεψή μου στην Ελλάδα, έτυχε να υποβάλλω δείγματα της δουλειάς μου στην εταιρεία παραγωγής της εκπομπής «Στην Υγειά μας».  Αυτή η ευτυχής συγκυρία οδήγησε τελικά στην συγγραφή του τραγουδιού των τίτλων της εκπομπής  και είναι μεγάλη τιμή για μένα που το κομμάτι μου επελέγη και παρέμεινε ως η μουσική ταυτότητα μιας εκπομπής που έχει την δική της σπουδαία Ιστορία στην ελληνική τηλεόραση.

Θεωρείς ότι ένας μουσικός του δικού σας ρεπερτορίου θα μπορούσε να κάνει ανάλογη καριέρα στην Ελλάδα;

Το τραγούδι για μένα είναι επικοινωνία.  Αν λοιπόν έβλεπα από την ανταπόκριση που θα είχε η δουλειά μου πως πετυχαίνει αυτή η επικοινωνία με το ελληνικό κοινό, με μεγάλη χαρά θα αφιέρωνα περισσότερα από την δραστηριότητά μου σε αυτό το κομμάτι, γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα μου, ο τόπος που γεννήθηκα και ζει η οικογένειά μου και πολλοί φίλοι μου.  Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από αυτήν την επικοινωνία.  Με ρωτάτε αν θα μπορούσα να κάνω ανάλογη καριέρα στην Ελλάδα: Θα σας απαντήσω λοιπόν ότι ο μόνος τρόπος να απαντηθεί αυτό είναι να δω τι ανταπόκριση θα έχει η δουλειά που ετοίμασα.   Πάντως, πιστεύω πως το καλό τραγούδι δεν έχει σύνορα και μπορεί να μιλήσει σε οποιονδήποτε άνθρωπο με διαφορετικούς τρόπους. 

Οι ομογενείς γνωρίζουν το κομμάτι της ελληνικής μουσικής που υπηρετείτε εσείς; Πιστεύεις  ότι ισχύει ότι ειδικά οι νεότερες γενιές στρέφονται κυρίως στην λεγόμενη «εμπορική» μουσική που έρχεται από την Ελλάδα;

Είναι δύσκολο θέμα αυτό.  Θα σας περιγράψω ένα δικό μου βίωμα το οποίο απαντάει με τον τρόπο του και μέσα από αληθινά γεγονότα σε αυτήν την ερώτηση: Από το 2008 ξεκίνησα να παρουσιάζω ελληνικό τραγούδι στο Μανχάτταν με την μουσική ομάδα «Σύνολον».  Το ρεπερτόριο που παρουσίασε το «Σύνολον» είχε από ρεμπέτικο μέχρι και ελληνικό ρόκ.  Πολλά από τα τραγούδια ήταν άγνωστα σε ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας που μας τίμησε με την παρουσία της.  Παρόλα αυτά, είχαμε πολύ μεγάλη ανταπόκριση και ουκ ολίγες φορές ήρθαν παιδιά γεννημένα και μεγαλωμένα εδώ στην Αμερική και μου ζήτησαν περισσότερα στοιχεία για τραγούδια που δεν ανήκουν στο «εμπορικό» ρεπερτόριο αλλά τα γνώρισαν και τα αγάπησαν μέσα από αυτές τις παραστάσεις.  Πέραν αυτού, είναι γεγονός πως το πιο ποιοτικό τραγούδι, λόγω της παράδοσης μελοποίησης σπουδαίων ποιητών, που δημιουργήθηκε από το 60 και μετά έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον ακροατή σε ό,τι αφορά στην γλώσσα.  Είναι λοιπόν σε ένα βαθμό αναμενόμενο μια νεολαία που δεν έχει ανάλογη επαφή με τα ελληνικά, όπως αυτή της Ελλάδας, να δυσκολεύεται να συνδεθεί με αυτό το τραγούδι, περισσότερο από ότι με το πιο «ελαφρύ». 

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

Θα ήταν ευχής έργον η συναυλία που θα παρουσιαστεί στη Νέα Υόρκη, στις 7 Οκτωβρίου, να παρουσιαστεί και στην Αθήνα.  Πιστεύω πως η σχέση που θα δημιουργήσει ο «Αόρατος» με το κοινό θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τα επόμενα βήματά μου.