Η Ελένη από τη Ν. Αφρική - Συγγραφέας και... δυο φορές μετανάστης

Για την ελληνική καταγωγή της και την σχέση με την Ελλάδα: "Η μητέρα μου είναι γεννημένη στη Ν. Αφρική, όπως ο πατέρας μου είναι Έλληνας μετανάστης από το Ραντοβίζι Ιωαννίνων.  Διατηρούσε ελληνικό ζαχαροπλαστείο στην περιοχή, το οποίο, αν και δεν ήταν μεγάλο, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές, καθώς φημιζόταν για την ποιότητα των γλυκών του.  Οι γονείς μου δούλευαν πολλές ώρες, όμως κατάφεραν να μεγαλώσουν σωστά και με αρχές εμένα και την μικρότερη αδερφή μου. Είχαμε στενές σχέσεις με την ελληνική κοινότητα και συμμετείχαμε στις εκδηλώσεις της ελληνορθόδοξης Ενορίας στην Πραιτόρια, μαζί με τον θείο μου τον Θεόδωρο.  Παράλληλα, αν και τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, την επισκεπτόμασταν τα καλοκαίρια και ήμασταν πολύ δεμένοι με την οικογένειά μας και ειδικότερα με τον παππού και την γιαγιά.  Παράλληλα, οδηγούσαμε πάντα μέχρι την Πραιτόρια και λαμβάναμε μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και των Ελλήνων της Ν. Αφρικής.  Κάπως έτσι, διατηρήσαμε τους δεσμούς με την Ελλάδα." 

Για την απόφασή της να μεταναστεύσει: "Ίσως τελικά ήταν κάτι καρμικό, με δεδομένο ότι και ο πατέρας μου είναι μετανάστης.  Πάντα πίστευα ότι τα ταξίδια στο εξωτερικό και η επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς ανοίγουν τους πνευματικούς μας ορίζοντες.  Αγαπάω τη Ν. Αφρική και πάντα μου αρέσει να την επισκέπτομαι, από νεαρή ηλικία όμως καταστάλαξα ότι ήθελα να ανοίξω τα φτερά μου και να κάνω το κάτι παραπάνω.  Έζησα για ένα μικρό χρονικό διάστημα στην Αγγλία και πριν από πέντε χρόνια ήρθα εδώ.  Η οικογένειά μου πάντα στήριζε τις αποφάσεις μου."

Για το παιδικό βιβλίο της "Νόκο ο Ιππότης": "Για να είμαι ειλικρινής, ο "Νόκο ο Ιππότης" ήταν μια ιστορία που είχα γράψει για τις ανάγκες ενός ακαδημαϊκού μαθήματος στη Ν. Αφρική, την οποία την χρησιμοποίησα ως εργασία και στην συνέχεια την άφησα.  Παρόλα αυτά, η μητέρα μου, που είναι δασκάλα, μου τον υπενθύμισε πριν από μερικούς μήνες και, στην συνέχεια, με προέτρεψε να δουλέψω πάνω του και να τον κάνω βιβλίο.  Αποφάσισα να το κάνω.  Για εννέα και πλέον μήνες δούλεψα πάνω στο "Νόκο" και, στην συνέχεια, με την συνδρομή ενός σκιτσογράφου - γραφίστα από το Μπρονξ του δώσαμε μορφή και εκδώσαμε το παραμύθι.  Πρόκειται για μια ιστορία η οποία, εκτός από ψυχαγωγικό σκοπό, προσφέρει συναισθηματικά και ηθικά διδάγματα στα παιδιά.  Σε γενικές γραμμές, πιστεύω ότι για να μεγαλώσεις σωστά ένα παιδί σήμερα πρέπει να είσαι οπλισμένος με υπομονή και κατανόηση.  Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τα παιδιά σήμερα αντιμετωπίζουν πολύ περισσότερες προκλήσεις και ερεθίσματα σε σχέση με ό,τι συνέβαινε ακόμη και μια δεκαετία πριν."

Για την κρίση στην Ελλάδα: "Με λυπεί ιδιαίτερα αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι φίλοι και η οικογένειά μας εκεί.  Αν και γεννήθηκα στη Νότιο Αφρική, είμαι υπερήφανη για την ελληνική καταγωγή μου και αισθάνομαι πολύ δεμένη με την Ελλάδα.  Θεωρώ πως μέσα από την Ιστορία έχει αποδειχθεί ότι το ελληνικό πνεύμα τελικώς στέκεται όρθιο και επικρατεί.  Πιστεύω ακράδαντα λοιπόν ότι και σε αυτήν την συγκυρία η Ιστορία θα επαναληφθεί".

Τι εύχεται για το νέο χρόνο: "Εύχομαι στους συμπατριώτες μου Έλληνες και Νοτιοαφρικανούς ευτυχισμένο το 2016 και η νέα χρονιά να τους φέρει αυτά που επιθυμούν.  Για το "Νόκο και τους φίλους του" έρχονται νέες όμορφες περιπέτειες".