Economist: Λύση για την Ελλάδα οι βαθιές οικονομικές μεταρρυθμίσεις

Στα «ασυνήθιστα» καλά νέα των αρχών του έτους στην Ελλάδα το περιοδικό συγκαταλέγει την καταγραφή πρωτογενούς πλεονάσματος νωρίτερα από το αναμενόμενο, τη μείωση των αποδόσεων στα δεκαετή ομόλογα σε επίπεδο κάτω του 8%, τα σχέδια για έκδοση νέων ομολόγων εντός του έτους, το ενδιαφέρον κάποιων ξένων επενδυτών, τη διαδικασία αποκατάστασης της ανταγωνιστικότητας, την περασμένη χρονιά-ρεκόρ για τον τουρισμό και την εκτιμώμενη θετική ανάπτυξη για το 2014.

«Άλλοτε εξοργισμένοι Γερμανοί αξιωματούχοι τώρα χαιρετίζουν τον Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά ως σωτήρα της χώρας του, ακόμα και του ευρώ», γράφει το βρετανικό περιοδικό.

Παρόλα αυτά, συνεχίζει, η Ελλάδα εξακολουθεί να προκαλεί προβληματισμό σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Σημειώνεται ότι η χώρα έχει απολέσει το 25% του ΑΕΠ της από το 2007 λόγω λαθών των κυβερνώντων και των πιστωτών της. Πάνω από ένας στους τέσσερις ενεργούς πολίτες είναι άνεργος, τα συσσίτια είναι συνηθισμένο φαινόμενο, όπως επίσης τα άδεια κτίρια και καταστήματα, ενώ το κόστος εργασίας έχει μειωθεί μέσω περικοπών στους μισθούς και όχι με την αύξηση της παραγωγικότητας.

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στη μείωση των εξαγωγών που το περιοδικό υποστηρίζει ότι καταγράφεται στην Ελλάδα. Το βασικό πρόβλημα είναι πως η οικονομία της χώρας παράγει λίγα εμπορεύσιμα αγαθά, με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος νέας έμφασης στις εισαγωγές εφόσον ενισχυθεί η ανάπτυξη, αναφέρεται. Αυτό θα προκαλούσε ένα νέο κύκλο ανισορροπίας του εμπορικού ισοζυγίου, που οδήγησε τη χώρα στην κρίση.

Η λύση κατά τον Economist είναι βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, στις οποίες όμως «η επίδοση της Ελλάδας είναι πολύ λιγότερο εντυπωσιακή από τη δημοσιονομική προσαρμογή». Αναφέρεται ως παράδειγμα η 72η θέση της χώρας στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας για την ευκολία ίδρυσης νέας επιχείρησης. Όπως σημειώνεται, μπορεί η θέση της Ελλάδας να έχει βελτιωθεί, αλλά ακόμα βρίσκεται πίσω από χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν, το Κιργιστάν, η Λευκορωσία και το Καζακστάν.

Σχολιάζεται πως ενώ ακόμα και πολλοί Έλληνες παραδέχονται πως το πρόβλημα της χώρας είναι το δυσλειτουργικό κράτος, ο κ. Σαμαράς διατηρεί μια κλίση προς το πελατειακό κράτος. Παρόλα αυτά, η ασυλία έναντι παρανομιών από υψηλόβαθμους αξιωματούχους ίσως αρχίζει να ραγίζει, γράφει το περιοδικό, κάνοντας αναφορά στις υποθέσεις Τσοχατζόπουλου και Λιάπη. «Ωστόσο, εν ενεργεία πολιτικοί δεν αισθάνονται την πίεση και η δίωξη μεγάλων φοροφυγάδων παραμένει σπάνια», συμπληρώνει.

Στη συνέχεια διατυπώνεται η προειδοποίηση ότι ο κ. Σαμαράς ίσως ξεμένει τόσο από χρόνο όσο και από αποφασιστικότητα για την αναδιάρθρωση της οικονομίας και την επανεφεύρεση του κράτους. Όπως σημειώνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές του Μαΐου, με τον ηγέτη του Αλέξη Τσίπρα να διεκδικεί την προεδρία της Κομισιόν, κάτι που «δε θα γίνει ποτέ». Πάντως μια νίκη του κ. Τσίπρα στις ευρωεκλογές ίσως υπονομεύσει τον εύθραυστο συνασπισμό του κ. Σαμαρά, αναφέρει ο Economist, προσθέτοντας ότι οσμιζόμενος την εξουσία ο κ. Τσίπρας έχει αρχίσει μαθήματα αγγλικών και ταξίδια στο εξωτερικό.

Ως προς την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται πως ούτε τα πιο γνωστικά στελέχη του μπορούν να πουν ακριβώς πώς θα άρουν τους όρους δανεισμού κρατώντας τα δάνεια. Προστίθεται ότι ο κ. Τσίπρας ίσως αποδειχθεί πιο πραγματιστής από τη ρητορική του, με κάποιους να τον παρομοιάζουν με τον Ανδρέα Παπανδρέου ή και με τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά που αρχικά εναντιωνόταν στο μνημόνιο.

Το δημοσίευμα καταλήγει με την επισήμανση ότι η ανήσυχη Γερμανία θα μπορούσε να μαλακώσει τις απαιτήσεις της για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις από τον κ. Σαμαρά. Αλλά καλύτερη κίνηση, εκτιμά ο Economist, θα ήταν η τήρηση της ημι-υπόσχεσης τα ευρωζώνης για πρόσθετη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους μέσω χαμηλότερων επιτοκίων και παράτασης του χρόνου ωρίμανσης, τώρα που υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα.

«Σε αντάλλαγμα οι πιστωτές θα πρέπει να δώσουν έμφαση όχι στην περισσότερη λιτότητα, αλλά στην ανάγκη μεταρρύθμισης της οικονομίας και του κράτους. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα τώρα είναι πολιτικός, όχι οικονομικός. Οι φόβοι πτώχευσης και Grexit έχουν υποχωρήσει. Η ανησυχία είναι μάλλον για την άνοδο Ελλήνων εξτρεμιστών νεοσταλινικής και νεοναζιστικής ποικιλίας», καταλήγει το άρθρο του Economist.

ΣΚΑΪ