Κόκκινα δάνεια: Διαφωνίες κυβέρνησης και δανειστών

Στην χθεσινοβραδινή τρίωρη συνάντηση οι δυο πλευρές δεν κατέστη δυνατό να καταλήξουν σε οριστική συμφωνία. Η ελληνική κυβέρνηση επιμένει για την εξαίρεση από τη διαχείριση και την πώληση σε Funds των δανείων των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Ως δεύτερη γραμμή άμυνας η ελληνική πλευρά επιδιώκει να μπουν δικλείδες ασφαλείας ώστε να αποφευχθεί στην Ελλάδα η ελεύθερη πώληση των κόκκινων δανείων σε distress funds. Παράλληλα προτίθεται να υιοθετήσει αυστηρό πλαίσιο παρακολούθησης της μετοχικής σύνθεσης των εταιρειών που θα δραστηριοποιηθούν στην αγορά κόκκινων δανείων προκειμένου να αποκλειστεί η δυνατότητα σύστασης εταιρειών από μεγαλομετόχους υπερχρεωμένων σήμερα εταιρειών.

Προς αυτή την κατεύθυνση αναμένεται στο πλαίσιο αδειοδότησης και λειτουργίας των εταιρειών διαχείρισης να προβλέπεται η υποχρεωτική δημοσιοποίηση της ταυτότητας των άμεσων και έμμεσων μετόχων τους με συμμετοχή άνω του 5% στα μετοχικά κεφάλαια των εταιρειών αλλά παράλληλα να υπάρχει και πλήρης εποπτεία τους από την Τράπεζα της Ελλάδας. Πάντως ήδη από το Euro Working Group της 26ης Νοεμβρίου η αδειοδότηση με νόμο των λεγόμενων «μη τραπεζικών ιδρυμάτων» περιλαμβάνεται στη λίστα με τα 13 προαπαιτούμενα που καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση, γεγονός που κάπως δυσκολεύει το όποιο σενάριο παράτασης για τον Γενάρη της οριστικής ρύθμισης του θέματος.

Οι θεσμοί, όμως, από την πλευρά τους, έστω κι αν συζητούν την εφαρμογή του προαπαιτούμενου τον Ιανουάριο, φέρεται να επιμένουν στο να μην υπάρχουν εξαιρέσεις από τη διαδικασία αυτή και ουσιαστικά να ανοίξει η αγορά και να εξαφανιστούν τα εμπόδια ώστε οι τράπεζες να έχουν την ευχέρεια να επιλέξουν τον καλύτερο τρόπο διαχείρισης και έτσι να αντλήσουν επιπλέον κεφάλαια.

Μάλιστα η κυβέρνηση αναφορικά με τα δάνεια των μικρομεσαίων επιχειρήσεων φέρεται να έχει προτείνει στους δανειστές να αντιμετωπίσει το θέμα με την αξιοποίηση του νόμου Δένδια τον οποίο θα βελτιώσει σε ορισμένα σημεία του, σε συνδυασμό με τον Κώδικα Δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδας. Αυτό που προβληματίζει την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι εάν δεν υπάρξει ένα δίχτυ προστασίας για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες βρέθηκαν πιο ευάλωτες στην κρίση, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν βρεθεί στο κόκκινο, τότε αναμφίβολα πολλές θα είναι αυτές που θα κλείσουν με αποτέλεσμα σημαντικό αριθμό χαμένων θέσεων εργασίας στην αγορά.

Έτσι από την ελληνική πλευρά ζητούν οι εταιρίες με 2,5 εκατ. τζίρου, βάση της ρύθμισης «Δένδια» να έχουν τη δυνατότητα οι ίδιες τράπεζες εσωτερικά να προχωρούν με δική τους πρωτοβουλία σε ρυθμίσεις χωρίς την πώληση των δανείων στα distress funds. Σύμφωνα με προτάσεις που έχουν γίνει αντικείμενο επεξεργασίας στις περιπτώσεις αυτές η τράπεζα από μόνη της εφόσον υπάρχει συνεργασία με τον επιχειρηματία θα μπορεί να προχωρήσει σε διαγραφή τουλάχιστον του 50 % της οφειλής με παράλληλη «αξιοποίηση» από την τράπεζα στοιχείων από την προσωπική περιουσία του επιχειρηματία. Η κυβέρνηση ιδανικά θα επιθυμούσε στις περιπτώσεις αυτές να έχει ληφθεί υπόψη και το θέμα των συνολικών οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, εφόσον υπάρχουν. Δηλαδή να υπάρχει συνολική ρύθμιση και για τις τελευταίες και να τεθεί όριο στο ύψος της δόσης που θα καλείται να καταβάλει ο επιχειρηματίας ίση με το 30 – 35 % των κερδών, μια ρύθμιση ανάλογη με αυτή που συμφωνήθηκε για την προστασία της πρώτης κατοικίας, για την οποία οι δανειολήπτες θα κληθούν να καταβάλουν το 5 – 10 % του εισοδήματός τους.

Για δάνεια που αφορούν τις μεγάλες επιχειρήσεις ο στόχος της κυβέρνησης είναι να μείνουν για τη διαχείρισή τους εντός συστήματος. Ο στόχος είναι δύσκολος καθώς εκεί υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον από τα funds, ενώ και η τρόικα θεωρεί ότι σε αυτά τα δάνεια «κρύβονται» πολλές αμαρτίες οπότε ζητούν μαζικές εκκαθαρίσεις και πωλήσεις δανείων ακόμα και με έκπτωση της ονομαστικής αξίας που μπορεί να ξεκινά και από το 10%. Η βασική επιδίωξη στην οποία μάλλον συμφωνούν οι δύο πλευρές είναι να δοθεί η δυνατότητα να αντληθούν κεφάλαια ώστε οι επιχειρήσεις να συνεχίσουν να λειτουργούν. Το θέμα εδώ είναι το πώς θα αντληθούν κεφάλαια, από τους παλαιούς μετόχους ή τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια, ώστε στη συνέχεια να δοθεί η δυνατότητα της εξυγίανσης με επιμήκυνση του δανείου, μείωση του επιτοκίου κλπ.