Επικίνδυνη ισορροπία μεταξύ δανειστών και πολιτών

Οι κινητοποιήσεις με αιχμή το ασφαλιστικό εντείνονται αυτή την εβδομάδα και κορυφώνονται την Πέμπτη με την 24ωρη απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Παράλληλα, οι αγρότες στα πάνω από 200 μπλόκα σε όλη τη χώρα σκληραίνουν τη στάση τους και ετοιμάζονται για επ’ αόριστον αποκλεισμούς.

Μέσα σε αυτό το κλίμα μια πρώτη εισαγωγική συζήτηση θα έχουν στις 5.00 το απόγευμα οι επικεφαλής του κουαρτέτου με τους κκ Τσακαλώτο, Σταθάκη και Χουλιαράκη. Δημοσιονομικά, ασφαλιστικό, κόκκινα δάνεια, ενέργεια, αποκρατικοποιήσεις αλλά και η απελευθέρωση των απολύσεων, τα οποία θέτει το ΔΝΤ παρότι δεν περιλαμβάνονται στην πρώτη αξιολόγηση, θα τεθούν στη συνάντηση.

Ωστόσο στο εσωτερικό του κουαρτέτου δεν λείπουν οι διαφοροποιήσεις, τόσο ως προς την ένταση των απαιτούμενων μέτρων, όσο και στις εκτιμήσεις αναφορικά με τον χρόνο που θα απαιτηθεί για την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης.

Αθήνα και Κομισιόν επιθυμούν να έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση ως το τέλος Φεβρουαρίου. Το ΔΝΤ θεωρεί φιλόδοξο το στόχο, ενώ ζητά αυστηρότερα μέτρα τα οποία συνδέει με την γενναία αναδιάρθρωση του χρέους ως προϋπόθεση για να συμμετάσχει εκ νέου στο ελληνικό πρόγραμμα.

Οι Βρυξέλλες, μέσω του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ, έστειλαν και πάλι μήνυμα -και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού- πως υπάρχει αξιοσημείωτη πρόοδος στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και πως αν συνεχιστούν από την ελληνική κυβέρνηση, υπάρχει ισχυρή δέσμευση του Eurogroup για την ελάφρυνση του χρέους.

Στο ίδιο πνεύμα και ο Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Κομισιόν στην Ελλάδα Πάνος Καρβούνης, ο οποίος δήλωσε στον Αθήνα 9.84 πως «είναι από τις λίγες φορές που η Ελλάδα έχει προετοιμαστεί κι έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις εν όψει μιας διαπραγμάτευσης».

Αντίθετα από την Ουάσιγκτον στελέχη του ΔΝΤ έχουν εδώ και καιρό διαμηνύσει ότι, οι συζητήσεις θα τραβήξουν σε μάκρος. Σε μια διαδικασία που από την έναρξή της οι καχυποψίες μεταξύ των εμπλεκομένων πλευρών για τις στοχεύσεις των «απέναντι» έρχονται διαρκώς στο προσκήνιο, η κυβέρνηση πρέπει να λύσει μια υψηλού βαθμού δυσκολίας εξίσωση.

Αφενός επιχειρεί να μην αφήσει τη συζήτηση να φτάσει έως το χρονικό σημείο όπου οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα γίνουν και πάλι ασφυκτικές. Αφετέρου να αποφύγει κατά το δυνατόν την πολιτική φθορά, περιορίζοντας τις επιπτώσεις στα χαμηλά στρώματα από τα επερχόμενα μέτρα. Ο κίνδυνος είναι τελικά να μην ικανοποιήσει ούτε τους δανειστές ούτε τους πολίτες.